Tytułowe „Spotkanie” to konfrontacja Córki z cząstkami własnego Ojca. Te cząstki to żywe cienie, przed którymi uciekała całe życie. Rosły w niej, żywiły się nią, piły aż niemal uschła. Jak odnaleźć się w przestrzeni pustki, w której wspomnienia stale ewoluują i nic nie jest takie jak się wydaje? Jak się uwolnić od wewnętrznych reprezentacji figury ojca? Czy to jest w ogóle możliwe?
„Spotkanie” powstało na podstawie 38 anonimowych ankiet, zawierających 11 pytań o relację Ojciec–Córka. Wypełniły je kobiety w różnym wieku. Pytania i odpowiedzi posłużyły jako punkt wyjścia i inspirację. To dzięki zebranemu doświadczeniu kobiet powstał ten spektakl. Poniżej zamieszczam pytania i wybrane odpowiedzi, które jako autorka uznałam za szczególne w kontekście tego projektu.
- Wymień dwa słowa, które kojarzą ci się z ojcem, najlepiej takie które pierwsze przychodzą ci na myśl. // „Tęsknota, żal.”
- Opisz pierwsze wspomnienie z ojcem, które przychodzi ci do głowy. // „Duża ręka głaszcząca mnie po policzku.”
- Jakbyś go opisała? // „Poważny i zabawny. Zamknięty w sobie.”
- Jaką byłaś córką? // „Układną, spolegliwą, pomocną, zbuntowaną tylko wewnętrznie.”
- Czego nauczyła cię ta relacja? // „Słuchania starszych.”
- Czego ci w niej brakowało? // „Czułości.”
- Za co jesteś mu wdzięczna? // „Za to że się stara.”
- Co byś mu teraz powiedziała? // „[…] że jest mi bardzo potrzebny. I żeby nigdy nie umierał.”
- Jacy powinni być twoim zdaniem ojcowie? // „Obecni.”
- Co mawiał twój ojciec? (Powiedzonka, rady) // „(do mnie) Więcej szczęścia niż rozumu.”
- Z czym kojarzą ci się w kontekście ojcostwa następujące części ciała: (1) ręka, (2) głowa? // (1) „Trzymanie za rękę.” (2) „Rozmowy o sprawach tego skomplikowanego świata.”
Spotkanie
egzamin z teatru ożywionej formy na III roku aktorstwa
opieka artystyczna: Błażej Piotrowski
muzyka: Marcin Nagnajewicz
konsultacje plastyczne: pracownia plastyczna, krawiecka i Karolina Krot
konsultacje literackie: Iwona Mocarska
Fot. Mateusz Wyżliński
