Z wielką dumą przedstawiamy dwie pierwsze w his(her)storii naszej uczelni absolwentki trzyletniego kierunku plastycznego, technologii teatru lalek – Katarzynę Osewską oraz Małgorzatę Tarasewicz-Wosik. Obie studentki obroniły w dniach ostatnich prace licencjackie oraz zaprezentowały swoje projekty dyplomowe.
Katarzyna Osewska przygotowała dyplomową scenografię „Obecność w istnieniu” stworzoną pod opieką artystyczną prof. Andrzeja Dworakowskiego. Promotorem pracy licencjackiej był dr Kamil Kopania.
„Obecność w istnieniu” to subtelna, intymna opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca na Ziemi, a także w całym Wszechświecie. To pewnego rodzaju odkrywanie swojego istnienia, refleksje na temat: „Kim jestem?”, ale także „Czym jestem?”. Uważam, że człowiek jest jedynie częścią swojej duszy, niewielkim elementem całości. Próbuję ukazać go w postaci szerszego „bytu”, większej „istoty” oraz jego relacji z innymi formami życia. To także poszukiwanie przysłowiowego „domu”, który odbierany może być wielowymiarowo, a w konsekwencji okazać się zupełnie zbyteczny. Scenografia silnie nawiązuje do idei sztuki ekologicznej. Użyte zostały do niej naturalne materiały, takie jak: drewno, papier, gips czy glina. Formy inspirowane są naturą, pradawnymi, prowizorycznymi domami, a także ideą kształtu naturalnego: koła. Pokazowi towarzyszy rytualna muzyka oraz taneczne działania aktora, wchodzącego w relacje z formą. [Katarzyna Osewska]
Scenografia: Katarzyna Osewska
Występują: Szymon Szczęch, Katarzyna Osewska
Muzyka: Sebastian Kozłowski
Światła: Krzysztof Chiliński
Małgorzata Tarasewicz-Wosik jako projekt dyplomowy przygotowała natomiast autorski performans teatralny “Pustka” (opieka artystyczna – prof. Jarosław Perszko) oraz pracę licencjacką (promotor – dr Kamil Kopania).
Pustka: jako zjawisko, myśl filozoficzna, idea, symbol. Pustka: próba przyjrzenia się jej w obrębie teatru i sztuki. Inspiracje: pustka w procesach twórczych artystów teatru – Petera Brooka, Tadeusza Kantora, Roberta Wilsona – oraz twórców innych dziedzin sztuk, takich jak Yves Klein, Pierre Arman, Katarzyna Kobro, Philippe Rahman/Jean Decosterd i Mikołaj Smoczyński. Obserwacja i śledzenie ich poszukiwań pozwoliły mi na odkrycie własnej pustki, a poprzez nadanie jej formy – ukazała mi się jej przestrzeń teatralna. Pustka jest bytem interesującym, który ujawnia skrajne bieguny interpretacji dzieł, niesie nicość i pełnię. Jako tworzywo może być punktem wyjścia, jak również może być punktem dojścia, ale nadal jest nicością. Każde podejście do tematu pustki stwarza nowe formy, które niosą odkrywcze znaczenia pustki, samej w sobie będącej pewnym paradoksem, bo jest ona przecież w dużym stopniu nieopisywalna. [Małgorzata Tarasewicz-Wosik]
Fotodokumentacja projektu dyplomowego Katarzyny Osewskiej, fot. Krzysztof Matosek
Fotodokumentacja projektu dyplomowego Małgorzaty Tarasewicz-Wosik, fot. autorka i Krzysztof Matosek
