Akademia Teatralna- studiowanie w tej instytucji to ogromne wyróżnienie. Trzeba mieć zdrowie, kondycję, wytrzymałość psychiczną- ale przede wszystkim wszechstronne zdolności- grania, śpiewania, mówienia czy kreowania rzeczywistości. Może dlatego na białostocki Wydział Lalkarski dokumenty składa 250 osób, a na I rok przyjmowanych jest tylko osiemnastu studentów. Przez prawie czterdzieści lat działalności Akademii Teatralnej (wcześniej PWST) przewinęło się mnóstwo znanych dziś aktorów i reżyserów. Teraz są dyrektorami teatrów, dostają nagrody aktorskie lub z powodzeniem występują w filmach i teatrach. Co jest takiego niezwykłego w studiowaniu w budynku przy Sienkiewicza? Co robią przyszli aktorzy w salach ćwiczeń, pracowniach teatralnych, plastycznych i muzycznych, auli, sali gimnastycznej a przede wszystkim …. w tramwaju ?
Audycja archiwalna z 2014 roku.
***
Krzysztof Rau – reżyser, aktor lalkarz, dramatopisarz i autor scenariuszy, dyrektor Białostockiego Teatru Lalek, Teatru “Lalka”, Teatru Lalek “Banialuka” oraz prywatnego Teatru 3/4-Zusno, założyciel i wieloletni dziekan Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku warszawskiej Akademii Teatralnej. 1 października 1969 roku został dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Lalek “Świerszcz” w Białymstoku, którym kierował dwadzieścia lat. Zainicjował Scenę dla Dorosłych oraz Scenę Propozycji Aktorskich. Zainicjował budowę gmachu dla Białostockiego Teatru Lalek, ukończoną w 1979 roku. Był to pierwszy w Polsce profesjonalny budynek stworzony z myślą o potrzebach sceny lalkowej. W samym BTL-u Rau wyreżyserował ponad trzydzieści spektakli, pośród których największymi sukcesami okazały się: „Kartoteka” Tadeusza Różewicza, „Sześć małych pingwinów” Borisa Apriłowa i „Nim zapieje trzeci kur” Wasilija Szukszyna. W jego spektaklach najważniejszy jest aktor, od jego operowania emocjami zależy energia widowiska. Krzyszof Rau duży nacisk kładł na rozwój umiejętności gry aktora z przedmiotem. Akcentował rozmaite możliwości ożywienia martwej materii, które pozwalały na rozwój wyobraźni i metaforycznego postrzegania świata.
Audycja archiwalna z 2015 roku.