Teatr lalki i cienia wayang był przedmiotem warsztatu, w jakim uczestniczyli nasi studenci podczas XIII Międzynarodowych Spotkań Szkół Lalkarskich METAFORMY we Wrocławiu. Od mistrzów tej techniki, pochodzących z Indonezji, uczyli się animacji lalki cieniowej – wyjątkowej, misternie zdobionej, uznanej w 2003 roku przez UNESCO za arcydzieło ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości.
W indonezyjskim teatrze lalki wykonywane są z grubej, najczęściej bawolej skóry (kulit). Wycina się z niej niezwykle misterne ornamenty, składające się na kształt lalki i jej strój, a często oddające także charakter postaci, którą lalka preentuje. “Koronkowe” lalki są następnie malowane – niegdyś w dość ciemnych kolorach, obecnie – jaskrawych, wyrazistych. Animujący aktor – Tok Dalang – ukryty jest poniżej ekranu i steruje lalkami za pomocą drewnianych patyczków. Delikatne i bogate perforacje lalki, przepuszczając światło migocącego płomienia lub lampki tworzą na ekranie zachwycające wzory i ornamenty. Dzięki tej technice czarno-białe cienie postaci uzyskują liczne detale, zdają się pulsować własnym życiem*.
* Więcej na ten temat:
Mirosław Kocur, Teatr cieni na Bali, w: Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, nr 5/2013, str. 25-35.
Dominika Kustosz, Wayang kulit – teatr cieni, http://mandragon.pl/
