Zuzanna i Erasmus+ w Glasgow

zuzia erasmus
Z lewej strony logotyp Unii Europejskiej - okręg z żółtych gwiazdek na niebieskim tle; z prawej strony tekst: Współfinansowane przez Unię Europejską.

Wyjazd zrealizowany w ramach programu Erasmus Plus – Mobilność edukacyjna KA-131

Pod koniec września, dwa dni przed swoimi 21. urodzinami, studentka technologii teatru lalek – Zuzanna Praczuk pojechała na wymianę studencką w ramach programu Erasmus+. W ten sposób Zuzanna stała się pierwszą studentką w historii swojego kierunku, która zdecydowała się na taki wyjazd.

Gratulujemy jej odwagi! Na miejsce swojej przygody wybrała Glasgow oraz mieszczącą się w tym czarującym mieście szkołę The Royal Conservatoire Of Scotland. Zuzanna, z ogromnym bagażem doświadczeń oraz nowej wiedzy, zdążyła już wrócić do Polski.

Zapraszamy do przeczytania relacji studentki.

Mnóstwo ludzi pyta mnie teraz: „jak było?!”. Wtedy zazwyczaj na chwilę milknę… Uderzają mnie nagle setki wyjątkowych wspomnień. Trudno jest opowiedzieć w kilku słowach o TAKIEJ przygodzie, chcąc jednocześnie oddać chociażby namiastkę ducha takiego wyjazdu.

Czym w takim razie był ten wyjazd?

Śmiechem z przyjaciółmi w deszczu.
Środowymi jazzowymi wieczorkami.
Żywym tańcem.
Wymianą kulturową, inspiracją i to nie tylko moją.
Wieczornym muzykowaniem i oglądaniem szkockich sitcomów.
Całodniowymi wędrówkami z mapą galerii sztuk w Glasgow i Edynburgu.
Pub crawlingiem.
Codziennymi i niecodziennymi dniami.
Czytaniem książek, o których istnieniu nie wiedziałam.
Nowymi myślami.

Czym jest ten wyjazd teraz?

Kontynuacją.
Znajomościami. Rozmowami poprzez media i kamerki.
Światłym wspomnieniem.
Nowymi umiejętnościami i szerszym spojrzeniem na świat.

Samo konserwatorium okazało się niesamowitym miejscem łączącym wiele pięknych dusz. Na tym wyjeździe doświadczyłam muzyki. Jej jak niczego innego! Spędziłam wiele czasu z kilkoma muzykami, którzy pokazali mi swój świat, a ja im mój. Chodziliśmy na środowe wieczorki jazzowe, muzykowaliśmy w akademiku, pokazywaliśmy sobie nawzajem to, czego lubimy słuchać. Tańczyliśmy, śmialiśmy się, czasem nawet płakaliśmy, chodziliśmy na niebywale długie spacery po mieście i na jego obrzeżach.

Jednak nie muzyka była celem mojego wyjazdu, lecz design. W zgłoszeniu do projektu napisałam, że chciałabym pokazać sposób w jaki projektuję i zobaczyć techniki innych na przekazywanie swoich pomysłów.

Na wydziale, w którym miałam przyjemność się uczyć czerpaliśmy od siebie nawzajem, byliśmy dla siebie nie tylko swojego rodzaju rodziną, lecz również inspiracją. Wymienialiśmy się technikami, którymi projektujemy, rozmawialiśmy o naszych doświadczeniach (okazało się, że mamy zupełnie inne, a realia pracy w teatrze w Szkocji i w Polsce różnią się zasadniczo).

Wtorki były naszymi dniami na eksplorację pojęcia teatru. Czytaliśmy dramaty i dyskutowaliśmy na ich temat. Uczestniczyliśmy w próbach z tekstem, technicznych oraz generalnych. Chodziliśmy do teatrów na przedstawienia, wybrane przez naszego cudownego nauczyciela, a także zwiedzaliśmy ich backstage. Raz poszliśmy do Citizens Theatre, który chwilowo jest placem budowy, aby zobaczyć jak wygląda przebudowa takiego miejsca. Myślę, że to będzie niesamowicie ciekawe wrócić tam po latach. Z mojej inicjatywy udaliśmy się do Scottish Mask and Puppet Centre, dzięki czemu mieliśmy okazję zobaczyć funkcjonowanie teatru lalek w Szkocji. Zdecydowanie poruszyła mnie historia powstania tego miejsca. Wytrwałość założyciela jest imponująca.

Moim kochanym kolegom z wydziału (14 osób z 3 lat) ugotowałam polski tradycyjny obiad składający się z zupy, kilku drugich dań (do wyboru), kompotu oraz deseru. Nigdy wcześniej nie gotowałam dla tak dużej grupy osób, to było wyzwanie! Koledzy pomogli mi zawieźć jedzenie wózkiem sklepowym do szkoły. Po skończonym posiłku jedna z koleżanek skomentowała: „Zuzanka – this is a feast”.

Absolutnie nie wiem, kto wymyślił powiedzenie „skąpy jak Szkot”. Szkoci w rzeczywistości okazali się być niesamowicie hojni. Kiedy wyjeżdżałam, moi znajomi przygotowali imprezę niespodziankę, tym razem ze szkocką ucztą i ogromnym napisem „We will miss you” oraz stosem prezentów, które nie wiem jak zmieściłam do walizki. Każda osoba, z którą miałam kontakt dała mi upominek. Dostałam nawet tartan (szal) szkoły, co oficjalnie uczyniło mnie jej częścią.

Spałam w Base Glasgow – akademiku studentów RCS. Kiedy szłam zrobić pranie albo posiedzieć w części wspólnej, zawsze miałam z kim porozmawiać. W końcu wszyscy uczyliśmy się w tej samej szkole. Dlaczego ten akademik był tak świetny? Mieścił się w ścisłym centrum Glasgow, 3 minuty od głównej ulicy, czyli Buchanan Street. W celu dojścia do Theatre Royal Glasgow wystarczyło tylko przejść przez ulicę. Między innymi dlatego byłam tam stałym bywalcem. Szczególnie podobało mi się przedstawienie Pretty Woman. W odległości 5 minut niespiesznego spaceru mieściła się The Glasgow Royal Concert Hall, w którym setka artystów na scenie robiła niesamowite wrażenie.
 
W akademiku zaprzyjaźniłam się z moimi współlokatorami już od pierwszego wyjścia na Ceilidh Dancing (rodzaj niesamowicie skocznego tradycyjnego szkockiego tańca). Równie tanecznym krokiem przeszliśmy przez kolejne miesiące. Chodziliśmy razem na środowe wieczorki jazzowe. Obejrzeliśmy też mnóstwo filmów. Wspólnie gotowaliśmy i po prostu zżyliśmy się ze sobą. W pewnym momencie zaczęliśmy nawet nazywać siebie rodziną, bo i faktycznie dawaliśmy sobie poczucie bezpieczeństwa i wsparcie.

Jednego z ostatnich wieczorów mojego pobytu graliśmy w planszówki. Moi koledzy bardzo zaczęli się śmiać, kiedy powiedziałam słowa „three oraz sorry” z akcentem z Glasgow. Przez ten czas zmieniła się moja wymowa angielskiego na tę z Glasgow, taką sobie sprawiłam pamiątkę.

W ramach pożegnania dostałam od mojej koleżanki pocztówkę, na której napisała: „Szkocja jest w Tobie, Glasgow również”. Całkowicie zgadzam się z tym stwierdzeniem.

Chciałabym podziękować również wszystkim osobom, dzięki którym ten wyjazd był możliwy. Pracownikom Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz naszej Filii w Białymstoku. Pracownikom szkoły goszczącej w Glasgow – The Royal Conservatoire of Scotland. W szczególności dziękuję za oddanie sprawie Pani Paulinie Matusiak oraz Pani Pauline McCluskey, które były jak heroski w swojej zaciętości przy sporządzaniu dokumentów, dzięki którym mój wyjazd był możliwy. Dziękuję również mojej rodzinie i przyjaciołom za okazane mi wsparcie oraz za to, że wspólnie dzieliliśmy radość tego doświadczenia. Pięknie ;))

O złotą podkowę Pegaza

pegaz 23

Angelika Włoch i Wojciech Leśniewski – studenci IV roku aktorstwa –  zaprezentowali 7 grudnia swoje monodramy w ramach XIX Ogólnopolskich Spotkań z Monodramem „O Złotą Podkowę Pegaza” organizowanych przez Suwalski Ośrodek Kultury.

Spektakle powstały jako prace egzaminacyjne z przedmiotu teatr ożywionej formy prowadzonego przez Natalię Sakowicz.

Angelika pokazała monogram „Changes” oparty na eksploracji tematu dojrzewania w przedmiotach, Wojtek zaprezentował inspirowany opowiadaniem Witolda Gombrowicza spektakl o kształtowaniu się człowieka pt. „Pamiętnik z okresu dojrzewania”.

Idź do strony poświęconej spektaklowi “Changes” (link otworzy się w nowym oknie)

Idź do strony poświęconej spektaklowi “Pamiętnik z okresu dojrzewania” (link otworzy się w nowym oknie)

 

Arka Agathe

arkaagathe www

„Cześć, jestem Agathe i płynę do Gdyni. Moja podróż trwa bardzo długo. Moja podróż ledwo się zaczęła. Moja podróż trwa już jakiś czas.” [fragment dziennika Agathe]

Agathe to dziewczyna, która wraz towarzyszącymi jej zwierzętami, po długiej tułaczce, przypływa do portu w Gdyni w poszukiwaniu schronienia. To także bohaterka projektu #ArkaAgathe, czyli cyklu działań performatywnych, warsztatowych, edukacyjnych, integracyjnych, teatralnych i muzycznych organizowanych przez Muzeum Emigracji w Gdyni które mają uświetnić obchody 90. rocznicy otwarcia Dworca Morskiego w Gdyni.

Co nas bardzo cieszy, Arka to również projekt lalkowy, gdyż Agathe i jej przyjaciele mają swoją fizyczną reprezentację w postaci wielkoformatowych lalek. Od wczoraj można je spotkać na ulicach Trójmiasta. Jako uczelnia dołożyliśmy swoją cegiełkę do tego niezwykłego projektu – grupa studentek technologii teatru lalek współtworzyła lalki w ramach międzynarodowych i międzypokoleniowych warsztatów pod przewodnictwem Punch Agathe.

Wielki finał z udziałem lalek będzie miał miejsce 9 grudnia w Muzeum Emigracji. Zachęcamy do śledzenia wydarzenia na Facebooku poświęconego projektowi (link zewnętrzny) i niezwykle ciekawego dziennika Agathe.

Lalka Nova 2

lalkanova

W dniach 23-25 listopada 2023 roku studenci_tki oraz wykładowcy_czynie z naszej uczelni uczestniczyli w Międzynarodowej Konferencji Naukowej LALKA NOVA organizowanej przez Akademię Sztuk Teatralnych – Filię we Wrocławiu. 

Dziękujemy Organizatorom_kom, na czele z dr hab. Eweliną Ciszewską, za cudowną możliwość spotkania i wymiany inspiracji w obszarze teatru formy!

Podczas konferencji swoje etiudy zaprezentowali studenci_tki III roku aktorstwa: 
„Tu jest Chorwacja” – Łucja Helena Mucha, Bartłomiej Bazyluk
„Ufność” – Julia Fidelus
„Czy na tej planecie są same groby?” – Łucja Helena Mucha

Wykładowcy_czynie wygłosili wykłady: 
Wykład mistrzowski: prof. dr hab. Marek Waszkiel “Partnerstwo aktora i animanta”
prof. dr hab. Halina Waszkiel „Słowa w teatrze bez słów”
mgr Robert Jarosz “Narzędzia dramaturgiczne do ożywiania materii.”
mgr Natalia Sakowicz “Zatańcz ze mną”
mgr Honorata Mierzejewska- Mikosza “Lupa” jako narzędzie wspomagające percepcję dziecka w spektaklach dla najmłodszej widowni”

LALKA NOVA to wydarzenie łączące formułę konferencji naukowej i przestrzeni prezentującej sztukę teatralną, performatywną i wizualną. Pomysłodawczynią i kuratorką konferencji jest Ewelina Ciszewska, dziekana Wydziału Lalkarskiego AST. 

Studenci na 31. OFTL

opole 23

Fot. Maciej Stobierski

Grupa studentek i studentów z II roku uczestniczy w XXXI Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek organizowanym przez Opolski Teatr Lalki i Aktora w dniach 14 – 20 października. 

W ramach bloku imprez towarzyszących zaprezentowali tam program MACHINACJE, składający się ze zbioru etiud powstałych na zajęciach: Podstawy sztuki animacji (opieka pedagogiczna: Marta Rau, Agata Stasiulewicz, Maciej Cempura) oraz pracy zbiorowej z zadań aktorskich z przedmiotem (opieka pedagogiczna: Mateusz Smaczny).
Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek jest jednym z najstarszych festiwali teatralnych w Polsce, odbywającym się nieprzerwanie w systemie biennale od 1962 roku, który składa się z części konkursowej (kilkanaście spektakli polskich teatrów lalkowych) i bloku imprez towarzyszących.

Nagrodzeni w Koszalinie

strzala polnocy 23

Serdecznie gratulujemy naszemu wykładowcy – Błażejowi Piotrowskiemu otrzymania Nagrody Głównej i Nagrody Młodych Widzów 11. Festiwalu Debiutów w Monodramie „Strzała Północy” w Koszalinie za spektakl „Historia Księcia H.” w reż. Jacka Malinowskiego z repertuaru Białostockiego Teatru Lalek!
Z serca winszujemy również naszej studentce Aleksandrze Gosławskiej zdobycia dwóch wyróżnień festiwalu, w tym „Uwaga Nadzieja”, za autorski spektakl „Stand-up”, którego opiekunem artystycznym jest Błażej Piotrowski.
Festiwal Debiutów w Monodramie „Strzała Północy” organizuje Teatr Propozycji Dialog im. Henryki Rodkiewicz. Odbywał się on w dniach 5 – 8 października 2023 roku. 

TTL na Festiwalu Animo

Fot. Karolina Krot

Studentki technologii teatru lalek uczestniczą w trwającym właśnie Międzynarodowy Festiwal ANIMO w Kwidzynie. Poza zdobywaniem kontaktów i uczestnictwem w wydarzeniach festiwalowych (performanse, spektakle, wystawy, filmy) studentki wzięły udział w dwóch warsztatach mistrzowskich: konsultacjach lalkowych ze znanym słowackim technologiem teatru lalek Miro Dušą oraz warsztatach rzeźbiarskich z Marzenną Olszewską.

Podczas konsultacji omawiano różne lalkowe rozwiązania technologiczne – studentki mogły skorzystały z eksperckiej wiedzy Miro Dušy odnośnie swoich bieżących i wymarzonych projektów. Analizowali również wspólnie lalki Jego autorstwa.
Na warsztatach z Marzenną Olszewską studentki pracowały z gliną i również mogły skorzystać ze wsparcia i ekspertyzy profesjonalnej rzeźbiarki, która ma też doświadczenie w teatrze lalek.

Studentka na GDA

Fot. Piotr Pędziszewski

Studentka IV roku aktorstwa, Laura Walczak, wzięła udział w czytaniu performatywnym sztuki „Mała piętnastka” Tomasza Mana w reż. Katarzyny Minkowskiej zorganizowanym 28 sierpnia w ramach programu towarzyszącego Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.

GDYŃSKA NAGRODA DRAMATURGICZNA została ustanowiona w 2007 roku przez Prezydenta Gdyni, Wojciecha Szczurka “z głębokiej troski o jakość najnowszej polskiej dramaturgii” i z potrzeby honorowania co roku jej najwybitniejszych osiągnięć. Wyodrębniła się – z powołanej wcześniej – Nagrody Literackiej GDYNIA.

Die-Wo-Spielen w Stuttgarcie

W dniach 29.09 – 01.10.2023 w niemieckim Stuttgarcie odbył się XIII Międzynarodowy Studencki Festiwal Teatrów Lalek Die-Wo-Spielen organizowany przez studentów Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst / Studiengang Figurentheater. Impreza ma na celu wzmocnienie wymiany między studentami teatru lalek i sztuki na poziomie międzynarodowym i regionalnym.

Swoje etiudy prezentowała tam grupa naszych studentek_ów: Karolina Konicka, Weronika Kozłowska, Michalina Krzemianowska, Polina Kuzhelieva i Rafał Przytocki. Był to zbiór 5 etiud powstałych na II roku aktorstwa na zaliczenie przedmiotu „Lalki współczesne” prowadzonego przez dr Paulę Czrnecką i dr. Karola Smacznego.

Na festiwalu prezentowały się teatry szkolne z Polski, Słowacji, Czech, Belgii oraz studenci uniwersytetów muzycznych i artystycznych w Stuttgarcie. Odbyły się także warsztaty prowadzone przez Clair Heggen.

Oprócz spektakli i działań performatywnych, odbędą się także warsztaty prowadzone przez Clair Heggen, która od wielu dziesięcioleci pracuje w różnych dziedzinach teatru.

Tegoroczna edycja festiwalu połączona była z jubileuszem 40-lecia Teatru Lalek w Państwowym Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Stuttgarcie.

Warsztaty dubbingowe

W dniach 26-29 września studenci i studentki IV roku aktorstwa (obecnie V) wzięli udział w warsztatach dubbingowych prowadzonych przez wykładowcę Akademia Sztuk Teatralnych – Filia we Wrocławiu, reżysera i aktora teatralnego oraz dubbingowego – Krzysztofa Grębskiego.
Podczas zajęć dziewięcioosobowa grupa miała okazję sprawdzić się w roli lektora filmowego, w postsynchronach aktorskich oraz w dubbingu, ale też wykonała kilka zabawnych ćwiczeń, uwrażliwiających na konkretne niuanse pracy z głosem.

Jak donoszą studenci_tki: Pan Krzysztof okazał się być fenomenalnym pedagogiem, który zbudował bardzo swobodną, komfortową i otwierającą atmosferę pracy. Dużo się od niego nauczyliśmy, a przy tym świetnie się bawiliśmy. Bo jak mawia Pan Krzysztof: bądź co bądź to głos jest właśnie naszą wizytówką.