“W szafie” dla najnajów

Portret młodej kobiety z półprofilu. Prawą rękę ma odzianą we włochaty sweter dzięki czemu przypomina ona głowę strusia.

Zapraszamy 16 marca (sobota) o godz. 11:00 najnajów, czyli dzieci w wieku 0,5 – 2,5 lat wraz z bliskimi im dorosłymi do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na pokaz spektaklu “W szafie” w reż. Tymona Antoniuka. 

GRAMY
16 marca (sobota), godz. 11:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14, s. 214  (drugie piętro bez windy)
Bilety: 15 zł
Rezerwacje biletów: przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Wiek odbiorców: dzieci w wieku 0,5-2,5 roku wraz z opiekunami

Chcemy zaprosić tych naj-najmłodszych wraz z ich opiekunami na spotkanie z ubraniami w niecodziennych okolicznościach, na podróż do wielkiej szafy. Szafa to miejsce, w którym można się schować. Można przymierzać, można wybierać, próbować, eksperymentować ale przede wszystkim można się bawić.

W szafie badamy elementy garderoby za pomocą naszych zmysłów. Obserwujemy, wąchamy, dotykamy… Przyglądamy się odzieży akurat kiedy na nas nie leży. Czym może być wtedy ubranie? Na to pytanie, z całą pewnością, dzieci znają więcej odpowiedzi od nas. Szafa może być okazją do rozmowy, a ubrania wspólnym językiem. W końcu wszystkim nam towarzyszą od momntu urodzenia.

______________

Reżyseria: Tymon Antoniuk 
Opieka artystyczna: dr Bernarda Bielenia
Scenografia: Zuzanna Grochowska
Muzyka: Michał Świderski i Paweł Trzaska
Obsada: Łucja Helena Mucha, Sabina Szetela, Weronika Kozłowska

Wieczór w reżyserii

Grafika składająca się z dwóch portretów osób studiujących oraz napisu " Wieczór w reżyserii".

Zapraszamy 16 marca (sobota) o godz. 18:00 do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na Wieczór w reżyserii, czyli prezentację prac powstałych na kierunku reżyseria teatru lalek.

GRAMY

16 marca (sobota), godz. 18:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14, s. 306 i 216 (sale na pierwszym i drugim piętrze bez windy)
Rezerwacje biletów: przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Wiek odbiorców: 14+

PROGRAM

FORMIKARIA ALBO SKĄD SIĘ BIERZE POPCORN

a jeśli • pyk • świat wziął się • pyk • z mikrofali • pyk • wielki wybuch jak ziarenko popcornu • pyk • a niektóre z nich spalone • pyk • świat nie składa się przecież • pyk • z samych rzeczy pięknych • pyk •
___________________

Etiuda „Formikaria albo Skąd się bierze popcorn” inspirowana „Formikarium” K. Filipowicza oraz „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa” M. Prześlugi powstała w ramach zajęć Praca z aktorem w planie lalkowym na III roku reżyserii, pod opieką dr Bernardy Bieleni.

występują : Polina Kuzhelieva (III rok ATL), Wojciech Leśniewski (IV rok ATL), Aleksandra M’hango, Julia Potrykus (II rok ATL)
reżyseria : Ćma (III rok reżyserii)
scenografia/lalki : Julia Henich (III rok TTL)
pracownia plastyczna : Magdalena Dąbrowska, Róża Turlińska, Zbigniew Romanyk
światła : Artemi Khatkevich
obsługa techniczna : Julia Henich
fotografie : Aleksandra M’hango
plakat : Mateusz Szewczyk

TRUDA, TO SIĘ NIE UDA

Na granicy Morza Martwego i Bałtyku mają miejsce trzy spotkania Trudy i Kruma. Trzy spotkania, podczas których coś się jeszcze może między nimi zmienić – o ile nie przegapią zachodu słońca. Trzy spotkania w świecie ludzi, którzy przecież mają uczucia.
I problemy ze snem.
__________________

Etiuda „Truda, to się nie uda” inspirowana twórczością Hanocha Levina powstała w ramach zajęć Praca z aktorem na III roku reżyserii, pod opieką mgr Magdaleny Miklasz.

występują : Julia Czerniewicz (II rok ATL), Rafał Przytocki (III rok ATL)
reżyseria : Ćma (III rok reżyserii)
światła : Artemi Khatkevich
obsługa techniczna : Polina Kuzhelieva
fotografie : Mateusz Wyżliński

Wieczór żywych form

Młoda kobieta trzyma blisko twarzy niewielką szklaną kulę z białym niedźwiedziem w środku.

Zapraszamy 9 marca o godz. 18:00 (sobota) do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na pokaz trzech prac studenckich z cyklu Wieczór żywych form: „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa”, „MOJE POGO” oraz „Pleśniaki”.

GRAMY

9 marca (sobota), godz. 18:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14 (sale na pierwszym i drugim piętrze bez windy)
Rezerwacje biletów przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Bilety w cenie 15 złotych. Kliknij i zapoznaj się ze szczegółowymi informacjami dla widzów (link otwiera się w nowym oknie)
Czas trwania: 80 min
Wiek odbiorców: 14+

PROGRAM

Forma reżyserska: „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa”

Częściowo oświetlona twarz młodego mężczyzny patrzącego w obiektyw. Za nim z prawej strony kadry dwoje świecących oczu. Tło czarne.

Na początku nie było nic. Albo może akurat było? Może było akurat to Nic, z którego wszystko się zaczęło i powstał cały świat?

By nie odbierać Nicowi głosu, zapowiemy tylko, że będzie to historia o kreacji świata, o szukaniu i odnalezieniu (właściwie, nie wiadomo czego), ale również o naszych wewnętrznych lękach i obawach. A do czego to doprowadzi? Ciężko powiedzieć. Może sam Nic opowie swoją historię lepiej.

Projekt powstał w ramach zajęć „Technika pracy z aktorem w planie lalkowym” na III roku reżyserii na podstawie dramatu Maliny Prześlugi „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa”

__________________

reżyseria, opracowanie muzyczne, oprawa plastyczna: Vasil Dashkevich (III rok reżyserii)
opieka artystyczna: dr Bernarda Bielenia.
występują:
Ewa – Julia Czerniewicz
Nic – Kacper Rokosz
Dzika Mrówka – Agnieszka Solska
Adam – Mateusz Wyżliński
zdjęcia: Mateusz Wyżliński

Prawa autorskie reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT

Forma aktorska: MOJE POGO

Młoda kobieta trzyma blisko twarzy niewielką szklaną kulę z białym niedźwiedziem w środku.

“MOJE POGO” to spotkanie. O każdej porze dnia i nocy. Z przechodniem, siostrami, żonami, mężami, matkami, kochankami, biednymi, bogatymi, miłymi i bardzo nie. Co ich łączy? Wybranie numeru 999 lub 112. “MOJE POGO” to próba scenicznego poszukiwania równowagi między paraliżującą niepewnością a wyniszczającą rutyną.

Monodram powstał na III roku aktorstwa w ramach zajęć „Teatr ożywionej formy” na podstawie bestsellerowego reportażu „Pogo” Jakuba Sieczki – lekarza, który przez 6 lat pracował w stołecznym pogotowiu ratunkowym.

_________________

autorka scenariusza, obsada: Maria Czok (III rok aktorstwa)
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
scenografia: Maria Czok, Róża Turlińska, Zbigniew Romanyk
muzyka: Marcin Nagnajewicz
zdjęcia: Aleksandra Mhango

Forma plastyczna: Pleśniaki

Fotografia zestawionych ze sobą dwóch stron pracy przestrzennej wykonanej przez studentkę technologii teatru lalek

Pamiętasz uniwersum w twoim kubku z herbatą? To powstałe przy parapetowych rozmyślaniach, w odciskach warg przy krawędzi naczynia. Wybity z transu mózg, pulsujące dźwięki narastającej warstwy zapomnienia. Szorstkie, zmatowiałe włoski z brody. Smyrające spleśniałą przestrzeń.

_______________________

autorka pracy: Katka Mystkowska (II rok technologii teatru lalek)
opieka artystyczna: prof. dr hab. Jarosław Peszko i Małgorzata Tarasewicz-Wosik

Zuzanna i Erasmus+ w Glasgow

zuzia erasmus
Z lewej strony logotyp Unii Europejskiej - okręg z żółtych gwiazdek na niebieskim tle; z prawej strony tekst: Współfinansowane przez Unię Europejską.

Wyjazd zrealizowany w ramach programu Erasmus Plus – Mobilność edukacyjna KA-131

Pod koniec września, dwa dni przed swoimi 21. urodzinami, studentka technologii teatru lalek – Zuzanna Praczuk pojechała na wymianę studencką w ramach programu Erasmus+. W ten sposób Zuzanna stała się pierwszą studentką w historii swojego kierunku, która zdecydowała się na taki wyjazd.

Gratulujemy jej odwagi! Na miejsce swojej przygody wybrała Glasgow oraz mieszczącą się w tym czarującym mieście szkołę The Royal Conservatoire Of Scotland. Zuzanna, z ogromnym bagażem doświadczeń oraz nowej wiedzy, zdążyła już wrócić do Polski.

Zapraszamy do przeczytania relacji studentki.

Mnóstwo ludzi pyta mnie teraz: „jak było?!”. Wtedy zazwyczaj na chwilę milknę… Uderzają mnie nagle setki wyjątkowych wspomnień. Trudno jest opowiedzieć w kilku słowach o TAKIEJ przygodzie, chcąc jednocześnie oddać chociażby namiastkę ducha takiego wyjazdu.

Czym w takim razie był ten wyjazd?

Śmiechem z przyjaciółmi w deszczu.
Środowymi jazzowymi wieczorkami.
Żywym tańcem.
Wymianą kulturową, inspiracją i to nie tylko moją.
Wieczornym muzykowaniem i oglądaniem szkockich sitcomów.
Całodniowymi wędrówkami z mapą galerii sztuk w Glasgow i Edynburgu.
Pub crawlingiem.
Codziennymi i niecodziennymi dniami.
Czytaniem książek, o których istnieniu nie wiedziałam.
Nowymi myślami.

Czym jest ten wyjazd teraz?

Kontynuacją.
Znajomościami. Rozmowami poprzez media i kamerki.
Światłym wspomnieniem.
Nowymi umiejętnościami i szerszym spojrzeniem na świat.

Samo konserwatorium okazało się niesamowitym miejscem łączącym wiele pięknych dusz. Na tym wyjeździe doświadczyłam muzyki. Jej jak niczego innego! Spędziłam wiele czasu z kilkoma muzykami, którzy pokazali mi swój świat, a ja im mój. Chodziliśmy na środowe wieczorki jazzowe, muzykowaliśmy w akademiku, pokazywaliśmy sobie nawzajem to, czego lubimy słuchać. Tańczyliśmy, śmialiśmy się, czasem nawet płakaliśmy, chodziliśmy na niebywale długie spacery po mieście i na jego obrzeżach.

Jednak nie muzyka była celem mojego wyjazdu, lecz design. W zgłoszeniu do projektu napisałam, że chciałabym pokazać sposób w jaki projektuję i zobaczyć techniki innych na przekazywanie swoich pomysłów.

Na wydziale, w którym miałam przyjemność się uczyć czerpaliśmy od siebie nawzajem, byliśmy dla siebie nie tylko swojego rodzaju rodziną, lecz również inspiracją. Wymienialiśmy się technikami, którymi projektujemy, rozmawialiśmy o naszych doświadczeniach (okazało się, że mamy zupełnie inne, a realia pracy w teatrze w Szkocji i w Polsce różnią się zasadniczo).

Wtorki były naszymi dniami na eksplorację pojęcia teatru. Czytaliśmy dramaty i dyskutowaliśmy na ich temat. Uczestniczyliśmy w próbach z tekstem, technicznych oraz generalnych. Chodziliśmy do teatrów na przedstawienia, wybrane przez naszego cudownego nauczyciela, a także zwiedzaliśmy ich backstage. Raz poszliśmy do Citizens Theatre, który chwilowo jest placem budowy, aby zobaczyć jak wygląda przebudowa takiego miejsca. Myślę, że to będzie niesamowicie ciekawe wrócić tam po latach. Z mojej inicjatywy udaliśmy się do Scottish Mask and Puppet Centre, dzięki czemu mieliśmy okazję zobaczyć funkcjonowanie teatru lalek w Szkocji. Zdecydowanie poruszyła mnie historia powstania tego miejsca. Wytrwałość założyciela jest imponująca.

Moim kochanym kolegom z wydziału (14 osób z 3 lat) ugotowałam polski tradycyjny obiad składający się z zupy, kilku drugich dań (do wyboru), kompotu oraz deseru. Nigdy wcześniej nie gotowałam dla tak dużej grupy osób, to było wyzwanie! Koledzy pomogli mi zawieźć jedzenie wózkiem sklepowym do szkoły. Po skończonym posiłku jedna z koleżanek skomentowała: „Zuzanka – this is a feast”.

Absolutnie nie wiem, kto wymyślił powiedzenie „skąpy jak Szkot”. Szkoci w rzeczywistości okazali się być niesamowicie hojni. Kiedy wyjeżdżałam, moi znajomi przygotowali imprezę niespodziankę, tym razem ze szkocką ucztą i ogromnym napisem „We will miss you” oraz stosem prezentów, które nie wiem jak zmieściłam do walizki. Każda osoba, z którą miałam kontakt dała mi upominek. Dostałam nawet tartan (szal) szkoły, co oficjalnie uczyniło mnie jej częścią.

Spałam w Base Glasgow – akademiku studentów RCS. Kiedy szłam zrobić pranie albo posiedzieć w części wspólnej, zawsze miałam z kim porozmawiać. W końcu wszyscy uczyliśmy się w tej samej szkole. Dlaczego ten akademik był tak świetny? Mieścił się w ścisłym centrum Glasgow, 3 minuty od głównej ulicy, czyli Buchanan Street. W celu dojścia do Theatre Royal Glasgow wystarczyło tylko przejść przez ulicę. Między innymi dlatego byłam tam stałym bywalcem. Szczególnie podobało mi się przedstawienie Pretty Woman. W odległości 5 minut niespiesznego spaceru mieściła się The Glasgow Royal Concert Hall, w którym setka artystów na scenie robiła niesamowite wrażenie.
 
W akademiku zaprzyjaźniłam się z moimi współlokatorami już od pierwszego wyjścia na Ceilidh Dancing (rodzaj niesamowicie skocznego tradycyjnego szkockiego tańca). Równie tanecznym krokiem przeszliśmy przez kolejne miesiące. Chodziliśmy razem na środowe wieczorki jazzowe. Obejrzeliśmy też mnóstwo filmów. Wspólnie gotowaliśmy i po prostu zżyliśmy się ze sobą. W pewnym momencie zaczęliśmy nawet nazywać siebie rodziną, bo i faktycznie dawaliśmy sobie poczucie bezpieczeństwa i wsparcie.

Jednego z ostatnich wieczorów mojego pobytu graliśmy w planszówki. Moi koledzy bardzo zaczęli się śmiać, kiedy powiedziałam słowa „three oraz sorry” z akcentem z Glasgow. Przez ten czas zmieniła się moja wymowa angielskiego na tę z Glasgow, taką sobie sprawiłam pamiątkę.

W ramach pożegnania dostałam od mojej koleżanki pocztówkę, na której napisała: „Szkocja jest w Tobie, Glasgow również”. Całkowicie zgadzam się z tym stwierdzeniem.

Chciałabym podziękować również wszystkim osobom, dzięki którym ten wyjazd był możliwy. Pracownikom Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz naszej Filii w Białymstoku. Pracownikom szkoły goszczącej w Glasgow – The Royal Conservatoire of Scotland. W szczególności dziękuję za oddanie sprawie Pani Paulinie Matusiak oraz Pani Pauline McCluskey, które były jak heroski w swojej zaciętości przy sporządzaniu dokumentów, dzięki którym mój wyjazd był możliwy. Dziękuję również mojej rodzinie i przyjaciołom za okazane mi wsparcie oraz za to, że wspólnie dzieliliśmy radość tego doświadczenia. Pięknie ;))

“Szemrane tango” w styczniu

W centrum zdjęcia młody mężczyzna w białej koszuli i cylindrze z pobieloną twarzą i makijażem. Otaczają go młode kobiety w podobnych makijażach, niektóre robią "dziubek" i przytulają się do mężczyzny.

Zapraszamy 19 stycznia do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na otwarty pokaz „Szemranego tanga” w reż. Wojciecha Kościelniaka.

UWAGA! Brak miejsc na spektakl. 

GRAMY

19 stycznia (piątek), godz. 20:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14
Rezerwacje bezpłatnych wejściówek przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).

Repertuar godzinnej wariacji muzycznej jest oparty na twórczości Jaremy Stępowskiego. Powstające z martwych szemrane towarzystwo wspomina swoje dawne romanse, kłótnie, tragedie i radości.

Projekt zrealizowany w ramach warsztatów dla studentów drugiego roku aktorstwa Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie – Filii w Białymstoku prowadzonych przez reżysera Wojciecha Kościelniaka.

Szemrane tango
reżyseria: Wojciech Kościelniak
piosenki z repertuaru Jaremy Stępowskiego
aranżacje muzyczne i akompaniament: Marcin Nagnajewicz
występują: Maryna Bazdyrieva, Bartłomiej Bazyluk, Maria Czok, Iga Denst, Kristina Dereviaha, Łukasz Dybek, Julia Fidelus, Karolina Konicka, Weronika Kozłowska, Michalina Krzemianowska, Polina Kuzhelieva, Łucja Mucha, Rafał Przytocki, Sabina Szetela, Zofia Tkocz, Mateusz Wyżliński, Magdalena Zubrycka

Szemrane tango, tango spod latarni,
Niech tanga magią wróci noc sprzed lat,
Ulicznym grajkom wciśnij do gitary,
Pomięty banknot jak z bibułki kwiat (fragment piosenki “Szemrane tango”)

Repertuar
Szemrane tango
Przedziałek
O jednej Wiśniewskiej
Po kieliszku
A jak zjeść, to i wypić
Tango andrusowskie
Statek do Młocin
Taksówkarz warszawski
Na wiślanym brzegu
Cztery mile za Warszawą
Herbowa zwierzyna
Księżyc frajer
Gorąca miłość na Chłodnej
Pan Walenty
Dola jednego artysty fotografika
Milionerzy

Fot. Krzysztof Matosek

Mikołaj w Centrum Onkologii

W szpitalnej sali dwie pacjentki siedzą na łóżkach, obok nich Święty Mikołaj z workiem na prezenty i elegancka Pani Mikołajowa w czerwonym kapeluszu z woalką.

Student III roku aktorstwa Mateusz Wyżliński ma na koncie nową wyjątkową rolę: wcielił się w Świętego Mikołaja i odwiedził przez świętami Białostockie Centrum Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Białymstoku!

Wiemy z przecieków, że spisał się świetnie i dostarczył pacjentkom i pacjentom, którzy święta spędzą w szpitalu, wiele radości.

Dziękujemy również wspaniałym pomocniczkom Mikołaja – pani Emilii w roli jakże wytwornej partnerki Świętego oraz Zuzannie, studentce technologii teatru lalek, za pomoc w charakteryzacji.

Agata Nierzwicka ze stypendium

agata nierzwicka stypendium

Z serca gratulujemy Agacie Nierzwickiej – studentce aktorstwa i reżyserii w naszej Filii otrzymania stypendium Prezydenta Białegostoku, Tadeusza Truskolaskiego za rok akademicki 2022/2023.

Agata znalazła się w gronie pięćdziesięciorga studentek i studentów białostockich uczelni, nagrodzonych za „ponadprzeciętne dokonania w działalności naukowej, artystycznej, sportowej, społecznej czy wolontariacie”.

Aktorskie wcielenie Agaty możecie znać ze spektaklu „Drama Club”, w którym wciela się w postać terapeutki Wiktorii Marii.
Jej najnowsze reżyserskie spektakle, które gościły i będą w najbliższych miesiącach gościć na dekach Teatru Szkolnego to: „Uszy taty” – przedstawienie o stracie, skierowane do młodych widzów oraz „Elementarz czyli nauka czytania po polsku” – spektakl opowiadający o wyobcowaniu i dehumanizacji dziecka zaprzęgniętego w proces źle rozumianej edukacji.

Warsztaty z Justyną Rainko

rainko 23

W dniach 25 – 26 listopada grupa studentek i studentów II roku kierunku aktorskiego wzięła udział w warsztatach improwizacji wokalnej prowadzonych przez wokalistkę i nauczycielkę śpiewu Justynę Rainko.

Pod okiem prowadzącej, studenci m.in. trenowali swoje brzmienie w krótkich skalach, np. bluesowej i stawiali pierwsze kroki w improwizacji jazzowej.

Głównym celem warsztatów był rozwój świadomości muzycznej osób uczestniczących oraz przełamywanie barier przed samodzielnym wyborem dźwięków i sylab pasujących do utworu.

Justyna Rainko jest certyfikowaną trenerką wokalną i czynną wokalistką. Uczy śpiewu od ponad pięciu lat. Studiuje na Akademii Muzycznej w Katowicach wokalistykę jazzową i estradową. Swoje umiejętności w kwestii kształcenia głosu zdobywała pod okiem specjalistów – Krzysztofa Wojciechowskiego z Voice Progress i Dominiki Płonki. Posiada studio nagraniowe i prowadzi w Białymstoku szkołę artystyczną Just Sound. 

Tu jest Chorwacja / Przywiązane

22 paxdziernika

Zapraszamy 16 grudnia o godz. 18:00 (sobota) do sal 214 i 216 Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na pokaz dwóch etiud studenckich: “Przywiązane” oraz “Tu jest Chorwacja”. 

GRAMY

16 grudnia (sobota), godz. 18:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14, s. 214 i 216 (sale na drugim piętrze bez windy)
Rezerwacje biletów przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Bilety w cenie 20 złotych. Kliknij i zapoznaj się ze szczegółowymi informacjami dla widzów (link otwiera się w nowym oknie)
Czas trwania: 60 min

PROGRAM

“Tu jest Chorwacja” to historia dwóch płodów podsłuchujących trzy wcześniejsze pokolenia swoich przodków. W swoich rozważaniach snują przypuszczenia na temat przyszłości bliskich oraz ich własnej. Poszukują szeroko rozumianej tożsamości, co nie okazuje się być proste w kraju rozbitym przez wojnę bałkańską. Prowadząc konwersację w łonie matki, starają się znaleźć odpowiedzi na nurtujące je pytania, takie jak: Czy ich ojciec jest Serbem czy Chorwatem? “Czym są dzieci specjalnej troski”? Co to jest cellulitis? Jak wygląda życie dzieci w domu dziecka prowadzonym przez Caritas? 
“Tu jest Chorwacja” obnaża prawdziwe oblicze bałkańskiego ideału, jest to słodko-gorzki krzyk sprzeciwu wobec niesprawiedliwości, walki klas i przemocy. 
Wypowiedź sceniczna oparta jest na fizycznym działaniu i jego wpływie na materię. Bodziec wizualny potęguje immersję całej historii.

egzamin z przedmiotu współczesne formy lalkowe na II roku aktorstwa
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
twórca i twórczyni: Bartłomiej Bazyluk, Łucja Mucha
wiek odbiorców: 16+

“Przywiązane” 

Sieć relacji. Tkana przez lata, nieregularna i skomplikowana. Bohaterki „Przywiązanych” gubią się w niej i odnajdują, przywiązują i odcinają, po prostu są.

Minispektakl pokazuje niejednoznaczną więź dwóch kobiet, które towarzyszą sobie w czasie największych życiowych zawirowań. Kim tak naprawdę dla siebie są? Co je łączy? Na styku miłości i nienawiści, niechęci i czułości, współczucia i wrogości powstała przyjaźń inna niż wszystkie. Przyjaźń taka, jak wszystkie.

egzamin z przedmiotu współczesne formy lalkowe na II roku aktorstwa
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
twórczynie: Weronika Kozłowska, Michalina Krzemianowska
wiek odbiorców: 16+

Lalka Nova 2

lalkanova

W dniach 23-25 listopada 2023 roku studenci_tki oraz wykładowcy_czynie z naszej uczelni uczestniczyli w Międzynarodowej Konferencji Naukowej LALKA NOVA organizowanej przez Akademię Sztuk Teatralnych – Filię we Wrocławiu. 

Dziękujemy Organizatorom_kom, na czele z dr hab. Eweliną Ciszewską, za cudowną możliwość spotkania i wymiany inspiracji w obszarze teatru formy!

Podczas konferencji swoje etiudy zaprezentowali studenci_tki III roku aktorstwa: 
„Tu jest Chorwacja” – Łucja Helena Mucha, Bartłomiej Bazyluk
„Ufność” – Julia Fidelus
„Czy na tej planecie są same groby?” – Łucja Helena Mucha

Wykładowcy_czynie wygłosili wykłady: 
Wykład mistrzowski: prof. dr hab. Marek Waszkiel “Partnerstwo aktora i animanta”
prof. dr hab. Halina Waszkiel „Słowa w teatrze bez słów”
mgr Robert Jarosz “Narzędzia dramaturgiczne do ożywiania materii.”
mgr Natalia Sakowicz “Zatańcz ze mną”
mgr Honorata Mierzejewska- Mikosza “Lupa” jako narzędzie wspomagające percepcję dziecka w spektaklach dla najmłodszej widowni”

LALKA NOVA to wydarzenie łączące formułę konferencji naukowej i przestrzeni prezentującej sztukę teatralną, performatywną i wizualną. Pomysłodawczynią i kuratorką konferencji jest Ewelina Ciszewska, dziekana Wydziału Lalkarskiego AST.