Dziesięcioro studentów i studentek I roku z kierunku aktorstwo teatru lalek w dniach 15-22 marca uczestniczyło w międzynarodowych warsztatach teatralnych Gaudeamus Theatrum. Organizatorem spotkania byli: Teatr Drak oraz The International Institute of Figurative Theater z Czech.
Warsztaty odbywały się tradycyjnie w Hradcu Kralove. Tematem tegorocznej edycji był teatr dla najmłodszych widzów. Zajęcia poprowadził belgijski lalkarz i reżyser Karel Van Ransbeeck. Pracował dla kilku belgijskich kompanii teatralnych, takich jak Taptoe, De Maan, Welle, Vlinders en Co, Froe Froe. Przez siedem lat uczył w szkole lalkarskiej w Mechelen oraz prowadził warsztaty teatru lalkowego i lalkarstwa na różnych uczelniach we Flandrii i Holandii. Od 1994 roku Karel Van Ransbeeck jest dyrektorem artystycznym Theater De Spiegel w Antwerpii, zespołu teatralnego założonego przez jego ojca w 1965 roku. Zmienił charakter teatru, kładąc nacisk na wyjątkowy związek między przedmiotami a muzyką. Od 2010 roku specjalizuje się wyłącznie w tworzeniu teatru muzycznego dla najmłodszych.
Ponadto nasi studenci uczestniczyli w warsztatach z tworzenia instalacji oraz aranżacji przestrzeni, a także przysłuchiwali się konferencji omawiającej stan i przyszłość teatru dla najmłodszych odbiorców z udziałem twórców i badaczy z Belgii i Czech, takich jak: Karel Van Ransbeeck, Jiří Ondra, Hana Strejčkova, Tomáš Ondřej Pilař, Daniela Nachtmanová.
Studenci obejrzeli również spektakl teatru Divadlo DRAK pt. HVĚZDNÝ POSEL, opowiadający o życiu słynnego naukowca, matematyka, astronoma, filozofa i fizyka Galileusza i inspirowany książką o tym samym tytule autorstwa uznanego autora i ilustratora oryginalnych książek dla dzieci, Petra Sísa.
O WARSZTATACH:
Na warsztatach artyści różnych specjalności – lalkarze, tancerze, muzycy – badli w jaki sposób ich ekspresja artystyczna może być ukierunkowana na komunikowanie się z wyjątkową publicznością, jaką są najmłodsi widzowie, u nas nazywani „najnajami”. Karel Van Ransbeeck chciał pokazać, jak poprzez przedmiot, dźwięki i ciszę, poprzez muzyczne wzorce i rytm używane jako język w teatrze, poprzez przedmioty, formy, instrumenty muzyczne, ruchy ciała i akustyczne właściwości otaczającej przestrzeni i materiałów oraz poprzez manipulowanie tymi parametrami w powiązaniu z każdym widzem (bez względu na to, ile ma lat) można wyostrzyć i uruchomić wyobraźnię każdego odbiorcy. Poprzez ten organiczny, praktyczny sposób prowadzenia badań, poprzez literackie „zabawy” uczestnicy skupiali się na niejęzykowych, emocjonalnych powiązaniach między wszystkimi zaangażowanymi osobami: aktorem, widzem i obserwatorem.
Stawia on młodym twórcom teatru ważne pytania:
Na czym polega twój artystyczny cel? Jak bardzo możesz wciągnąć małe dziecko w swój dyskurs? Jak daleko możesz zabrać w tę podróż dorosłych, którzy towarzyszą młodej publiczności? Jakie są ich powiązania z dzieckiem? Jak wykorzystać swój artystyczny język do przekraczania granic interdyscyplinarnych i międzypokoleniowych?
Artysta zwraca uwagę, że strategie, które działają w teatrze dla dorosłych nie zawsze sprawdzają się w pracy artystycznej dla najmłodszych. Małe dzieci nie mają jeszcze usystematyzowanego poglądu na świat. Jednak potrafią od początku doskonale odczytywać znaki niewerbalne. Jeśli dzieci dostrzegą, że umysł wykonawców skupia się na czymś innym, jeśli tak naprawdę nie ma dla nich uwagi i przestrzeni, natychmiast odwracają się.
Z drugiej strony małe dzieci radzą sobie z dużo bardziej złożonymi językami artystycznymi, niż większość z nas się spodziewa. Często łatwiej niż dorośli.
Fot. Magdalena Zubrycka (AT) i archiwum Gaudeamus Theatrum
