Wieczór żywych form

Młoda kobieta trzyma blisko twarzy niewielką szklaną kulę z białym niedźwiedziem w środku.

Zapraszamy 9 marca o godz. 18:00 (sobota) do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na pokaz trzech prac studenckich z cyklu Wieczór żywych form: „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa”, „MOJE POGO” oraz „Pleśniaki”.

GRAMY

9 marca (sobota), godz. 18:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14 (sale na pierwszym i drugim piętrze bez windy)
Rezerwacje biletów przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Bilety w cenie 15 złotych. Kliknij i zapoznaj się ze szczegółowymi informacjami dla widzów (link otwiera się w nowym oknie)
Czas trwania: 80 min
Wiek odbiorców: 14+

PROGRAM

Forma reżyserska: „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa”

Częściowo oświetlona twarz młodego mężczyzny patrzącego w obiektyw. Za nim z prawej strony kadry dwoje świecących oczu. Tło czarne.

Na początku nie było nic. Albo może akurat było? Może było akurat to Nic, z którego wszystko się zaczęło i powstał cały świat?

By nie odbierać Nicowi głosu, zapowiemy tylko, że będzie to historia o kreacji świata, o szukaniu i odnalezieniu (właściwie, nie wiadomo czego), ale również o naszych wewnętrznych lękach i obawach. A do czego to doprowadzi? Ciężko powiedzieć. Może sam Nic opowie swoją historię lepiej.

Projekt powstał w ramach zajęć „Technika pracy z aktorem w planie lalkowym” na III roku reżyserii na podstawie dramatu Maliny Prześlugi „Nic, Dzika Mrówka, Adam i Ewa”

__________________

reżyseria, opracowanie muzyczne, oprawa plastyczna: Vasil Dashkevich (III rok reżyserii)
opieka artystyczna: dr Bernarda Bielenia.
występują:
Ewa – Julia Czerniewicz
Nic – Kacper Rokosz
Dzika Mrówka – Agnieszka Solska
Adam – Mateusz Wyżliński
zdjęcia: Mateusz Wyżliński

Prawa autorskie reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT

Forma aktorska: MOJE POGO

Młoda kobieta trzyma blisko twarzy niewielką szklaną kulę z białym niedźwiedziem w środku.

“MOJE POGO” to spotkanie. O każdej porze dnia i nocy. Z przechodniem, siostrami, żonami, mężami, matkami, kochankami, biednymi, bogatymi, miłymi i bardzo nie. Co ich łączy? Wybranie numeru 999 lub 112. “MOJE POGO” to próba scenicznego poszukiwania równowagi między paraliżującą niepewnością a wyniszczającą rutyną.

Monodram powstał na III roku aktorstwa w ramach zajęć „Teatr ożywionej formy” na podstawie bestsellerowego reportażu „Pogo” Jakuba Sieczki – lekarza, który przez 6 lat pracował w stołecznym pogotowiu ratunkowym.

_________________

autorka scenariusza, obsada: Maria Czok (III rok aktorstwa)
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
scenografia: Maria Czok, Róża Turlińska, Zbigniew Romanyk
muzyka: Marcin Nagnajewicz
zdjęcia: Aleksandra Mhango

Forma plastyczna: Pleśniaki

Fotografia zestawionych ze sobą dwóch stron pracy przestrzennej wykonanej przez studentkę technologii teatru lalek

Pamiętasz uniwersum w twoim kubku z herbatą? To powstałe przy parapetowych rozmyślaniach, w odciskach warg przy krawędzi naczynia. Wybity z transu mózg, pulsujące dźwięki narastającej warstwy zapomnienia. Szorstkie, zmatowiałe włoski z brody. Smyrające spleśniałą przestrzeń.

_______________________

autorka pracy: Katka Mystkowska (II rok technologii teatru lalek)
opieka artystyczna: prof. dr hab. Jarosław Peszko i Małgorzata Tarasewicz-Wosik

“Szemrane tango” w styczniu

W centrum zdjęcia młody mężczyzna w białej koszuli i cylindrze z pobieloną twarzą i makijażem. Otaczają go młode kobiety w podobnych makijażach, niektóre robią "dziubek" i przytulają się do mężczyzny.

Zapraszamy 19 stycznia do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na otwarty pokaz „Szemranego tanga” w reż. Wojciecha Kościelniaka.

UWAGA! Brak miejsc na spektakl. 

GRAMY

19 stycznia (piątek), godz. 20:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14
Rezerwacje bezpłatnych wejściówek przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).

Repertuar godzinnej wariacji muzycznej jest oparty na twórczości Jaremy Stępowskiego. Powstające z martwych szemrane towarzystwo wspomina swoje dawne romanse, kłótnie, tragedie i radości.

Projekt zrealizowany w ramach warsztatów dla studentów drugiego roku aktorstwa Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie – Filii w Białymstoku prowadzonych przez reżysera Wojciecha Kościelniaka.

Szemrane tango
reżyseria: Wojciech Kościelniak
piosenki z repertuaru Jaremy Stępowskiego
aranżacje muzyczne i akompaniament: Marcin Nagnajewicz
występują: Maryna Bazdyrieva, Bartłomiej Bazyluk, Maria Czok, Iga Denst, Kristina Dereviaha, Łukasz Dybek, Julia Fidelus, Karolina Konicka, Weronika Kozłowska, Michalina Krzemianowska, Polina Kuzhelieva, Łucja Mucha, Rafał Przytocki, Sabina Szetela, Zofia Tkocz, Mateusz Wyżliński, Magdalena Zubrycka

Szemrane tango, tango spod latarni,
Niech tanga magią wróci noc sprzed lat,
Ulicznym grajkom wciśnij do gitary,
Pomięty banknot jak z bibułki kwiat (fragment piosenki “Szemrane tango”)

Repertuar
Szemrane tango
Przedziałek
O jednej Wiśniewskiej
Po kieliszku
A jak zjeść, to i wypić
Tango andrusowskie
Statek do Młocin
Taksówkarz warszawski
Na wiślanym brzegu
Cztery mile za Warszawą
Herbowa zwierzyna
Księżyc frajer
Gorąca miłość na Chłodnej
Pan Walenty
Dola jednego artysty fotografika
Milionerzy

Fot. Krzysztof Matosek

“Drama Club” w 30. OKNWPSW

Grafika do spektaklu. Na białym tle duży pomarańczowy pochylony napis Drama Club. Pod napisem niebieski rysunek zimowego płaszcza. Wokół nich czarne i kolorowe proste rysunki przedmiotów i innych obiektów, m.in. oko, ryba, marynarka, krzesło.

Miło nam poinformować, iż spektakl dyplomowy „Drama Club” zakwalifikował się do udziału w 30. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Za dramaturgię spektaklu odpowiada Joanna Połeć, która była również autorką scenariusza (we współpracy z z Katarzyną Minkowską, Tymoteuszem Sarosiekiem oraz zespołem aktorskim).

Na najbliższe pokazy „Drama Club” w reż. Katarzyny Minkowskiej zapraszamy 13 i 14 stycznia o godz. 18:00 do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego w Białymstoku.

W kolejnym miesiącu zagramy 16, 17 lutego, o godz. 18:00.

Rezerwacje przyjmujemy pod numerem telefonu: 85 743 54 53

Kliknij w link i czytaj więcej o spektaklu „Drama Club”.

 

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Dominik Gac, Piotr Hildt, Anna Jazgarska, Szymon Kazimierczak, Andrzej Lis, Wanda Świątkowska.

Tu jest Chorwacja / Przywiązane

22 paxdziernika

Zapraszamy 16 grudnia o godz. 18:00 (sobota) do sal 214 i 216 Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na pokaz dwóch etiud studenckich: “Przywiązane” oraz “Tu jest Chorwacja”. 

GRAMY

16 grudnia (sobota), godz. 18:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14, s. 214 i 216 (sale na drugim piętrze bez windy)
Rezerwacje biletów przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Bilety w cenie 20 złotych. Kliknij i zapoznaj się ze szczegółowymi informacjami dla widzów (link otwiera się w nowym oknie)
Czas trwania: 60 min

PROGRAM

“Tu jest Chorwacja” to historia dwóch płodów podsłuchujących trzy wcześniejsze pokolenia swoich przodków. W swoich rozważaniach snują przypuszczenia na temat przyszłości bliskich oraz ich własnej. Poszukują szeroko rozumianej tożsamości, co nie okazuje się być proste w kraju rozbitym przez wojnę bałkańską. Prowadząc konwersację w łonie matki, starają się znaleźć odpowiedzi na nurtujące je pytania, takie jak: Czy ich ojciec jest Serbem czy Chorwatem? “Czym są dzieci specjalnej troski”? Co to jest cellulitis? Jak wygląda życie dzieci w domu dziecka prowadzonym przez Caritas? 
“Tu jest Chorwacja” obnaża prawdziwe oblicze bałkańskiego ideału, jest to słodko-gorzki krzyk sprzeciwu wobec niesprawiedliwości, walki klas i przemocy. 
Wypowiedź sceniczna oparta jest na fizycznym działaniu i jego wpływie na materię. Bodziec wizualny potęguje immersję całej historii.

egzamin z przedmiotu współczesne formy lalkowe na II roku aktorstwa
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
twórca i twórczyni: Bartłomiej Bazyluk, Łucja Mucha
wiek odbiorców: 16+

“Przywiązane” 

Sieć relacji. Tkana przez lata, nieregularna i skomplikowana. Bohaterki „Przywiązanych” gubią się w niej i odnajdują, przywiązują i odcinają, po prostu są.

Minispektakl pokazuje niejednoznaczną więź dwóch kobiet, które towarzyszą sobie w czasie największych życiowych zawirowań. Kim tak naprawdę dla siebie są? Co je łączy? Na styku miłości i nienawiści, niechęci i czułości, współczucia i wrogości powstała przyjaźń inna niż wszystkie. Przyjaźń taka, jak wszystkie.

egzamin z przedmiotu współczesne formy lalkowe na II roku aktorstwa
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
twórczynie: Weronika Kozłowska, Michalina Krzemianowska
wiek odbiorców: 16+

Przywiązane / Tu jest Chorwacja

22 paxdziernika

Zapraszamy 22 października do sal 214 i 216 Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na pokaz dwóch etiud studenckich: “Przywiązane” oraz “Tu jest Chorwacja”. 

GRAMY

22 października (niedziela), godz. 18:00, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14, s. 214 i 216 (sale na drugim piętrze bez windy)
Rezerwacje biletów przyjmujemy telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-15:00 (tel.: 85 743 54 53).
Bilety w cenie 20 złotych. Kliknij i zapoznaj się ze szczegółowymi informacjami dla widzów (link otwiera się w nowym oknie)

PROGRAM

“Tu jest Chorwacja” to historia dwóch płodów podsłuchujących trzy wcześniejsze pokolenia swoich przodków. W swoich rozważaniach snują przypuszczenia na temat przyszłości bliskich oraz ich własnej. Poszukują szeroko rozumianej tożsamości, co nie okazuje się być proste w kraju rozbitym przez wojnę bałkańską. Prowadząc konwersację w łonie matki, starają się znaleźć odpowiedzi na nurtujące je pytania, takie jak: Czy ich ojciec jest Serbem czy Chorwatem? “Czym są dzieci specjalnej troski”? Co to jest cellulitis? Jak wygląda życie dzieci w domu dziecka prowadzonym przez Caritas? 
“Tu jest Chorwacja” obnaża prawdziwe oblicze bałkańskiego ideału, jest to słodko-gorzki krzyk sprzeciwu wobec niesprawiedliwości, walki klas i przemocy. 
Wypowiedź sceniczna oparta jest na fizycznym działaniu i jego wpływie na materię. Bodziec wizualny potęguje immersję całej historii.

egzamin z przedmiotu współczesne formy lalkowe na II roku aktorstwa
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
twórca i twórczyni: Bartłomiej Bazyluk, Łucja Mucha
wiek odbiorców: 16+

“Przywiązane” 

Sieć relacji. Tkana przez lata, nieregularna i skomplikowana. Bohaterki „Przywiązanych” gubią się w niej i odnajdują, przywiązują i odcinają, po prostu są.

Minispektakl pokazuje niejednoznaczną więź dwóch kobiet, które towarzyszą sobie w czasie największych życiowych zawirowań. Kim tak naprawdę dla siebie są? Co je łączy? Na styku miłości i nienawiści, niechęci i czułości, współczucia i wrogości powstała przyjaźń inna niż wszystkie. Przyjaźń taka, jak wszystkie.

egzamin z przedmiotu współczesne formy lalkowe na II roku aktorstwa
opieka artystyczna: dr Paula Czarnecka
twórczynie: Weronika Kozłowska, Michalina Krzemianowska
czas trwania: 30 min
wiek odbiorców: 16+

Gaudeamus!

Uroczysta inauguracja roku akademickiego 2023/24 odbyła się dziś w Teatrze Szkolnym im. Jana Wilkowskiego z udziałem JM Rektora Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, prof. dr. hab. Wojciecha Malajkata, Prorektora ds. kształcenia i studentów oraz badań naukowych i ewaluacji działalności naukowej w dyscyplinie sztuki filmowe i teatralne, prof. dr. hab. Wiesława Czołpińskiego, Prorektora ds. rozwoju kadry naukowej, prof. dr. hab. Marcina Bartnikowskiego, Prorektorki ds. Filii w Białymstoku, prof. dr. hab. Marty Rau oraz Dziekana Filii, dr. hab. Artura Dwulita.

Poza władzami, w wydarzeniu uczestniczyli wykładowcy_czynie, pracownicy_czki oraz studenci_tki, w tym 22 osoby przyjmowane na pierwszy rok studiów na trzy kierunki: aktorstwo, reżyserię oraz technologię teatru lalek, a także Ci, którzy, jako magistrowie, magisterki oraz licencjatki sztuki, opuszczają naszą uczelnię.

Prorektorka ds. Filii, prof. dr hab. Marta Rau krótkim i osobistym wspomnieniem uczciła pamięć zmarłego w tym roku założyciela Filii i wybitnego twórcę lalkowego, prof. Krzysztofa Raua.

„Zawód, który wybraliście wiąże się bardzo mocno z poczuciem dyskomfortu, ale to nie znaczy, że musi to działać na nas destrukcyjnie. […] Wychodzenie ze strefy komfortu, pokonywanie pewnych barier, które w nas są daje nam ogromną siłę. I tej siły, pasji, odwagi, przekraczania granic wyobraźni Wam życzę. Z tego niech się rodzi Wasz teatr.” – zwróciła się do studentów_ek pierwszego roku prorektorka Rau.
Przewodnicząca Samorządu Studenckiego, Maria Czok, życzyła osobom studiującym, aby ich prawo do tworzenia w wolności nie było kwestionowane.

Cała społeczność wiwatowała wykładowców_czynie, którym w ubiegłym roku akademickim przyznano tytuł dr. hab.: Annę Gajewską, Katarzynę Siergiej oraz Jacka Dojlidkę. Gromkie owacje zebrał również dr Mateusz Smaczny – laureat stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla wybitnych młodych naukowców.

Serdeczne podziękowania za owocną współpracę, zaufanie i wsparcie otrzymał od władz Filii Rektor Malajkat, który w tym roku akademickim kończy ośmioletnie urzędowanie na tym stanowisku.

Po ślubowaniu złożonym przez studentów_ki pierwszego roku oraz odebraniu dyplomów przez dyplomantów_tki, wykład inauguracyjny zatytułowany „Polszczyzna to nie puszka szprotek” wygłosił Maciej Makselon.

Wieczorem, jako artystyczna część inauguracji, zaprezentowany zostanie spektakl „Faktoria przyjemności” w reż. Agaty Biziuk-Brajczewskiej.

INAUGURACJA ROKU AKADEMICKIEGO 2023/2024

Prorektorka ds. Filii w Białymstoku

Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

zaprasza Wykładowców, Studentów i Pracowników Akademii Teatralnej na uroczystość

Inauguracji Roku Akademickiego 2023/2024

 2 października 2023, godz. 11:00

w sali Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 14

 

Program

Hymn państwowy

Otwarcie uroczystości i przemówienia okolicznościowe

Ślubowanie i immatrykulacja

Gaude Mater Polonia

Wręczenie dyplomów

Przemówienie przedstawiciela_ki osób studiujących

Wykład inauguracyjny Macieja Makselona Polszczyzna to nie puszka szprotek

Gaudeamus

 

WIECZORNA CZĘŚĆ UROCZYSTOŚCI: Spektakl “Faktoria przyjemności” w reż. Agaty Biziuk-Brajczewskiej, godz. 20:15, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego.

WIECZÓR KRÓTKICH FORM

Zapraszamy 30 września o godz. 19:00 do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na prezentację trzech krótkich form choreograficznych: “Bodily Suits Reclaimed”, “Sklejam złotem jedną z pokruszonych gwiazd”, “Bursztynowy Ptak”. Pokazy odbędą się w ramach programu Przestrzenie Sztuki Białystok.

Bodily Suits Reclaimed
Spektakl powstał w odpowiedzi na pandemiczną izolację.

„Wiesz co znaczy iść krok za krokiem
w cieple gwiazd?
Wiesz, że istniejemy?
Zapomniałeś kluczy
do Królestwa
Urodziłeś się już i żyjesz?”

Jim Morrison

TWÓRCY:
Choreografia: Jacek Łumiński
Wykonanie: Angelika Karal, Sebastian Wiertelak, Łukasz Zgórka

Sklejam złotem jedną z pokruszonych gwiazd
„Sklejam złotem jedną z pokruszonych gwiazd” powstał z inspiracji działalnością i dorobkiem artystycznym Śląskiego Teatru Tańca i Jacka Łumińskiego. Nowo powstały spektakl jest niejako archiwum żywym, w którym połączyliśmy to czego jako tancerze doświadczamy obecnie z tym, jak wyobrażamy sobie i interpretujemy na nowo pracę Śląskiego Teatru Tańca. Jako główny punkt odniesienia przyjęliśmy spektakl „Na krawędzi dnia i snu” w choreografii Jacka Łumińskiego, dlatego też fragmenty choreografii z tego spektaklu posłużyły nam jako cytaty w naszej pracy.

TWÓRCY:
Muzyka: Erich Kory, Zoë Keating, Meredith Monk
Choreografia i wykonanie: Angelika Karal i Łukasz Zgórka

Bursztynowy Ptak
Obraz w ruchu o zatrzymaniu tego czego mieć nie można. Nacisku myśli nie pozwalających iść dalej. Ciągłym błądzeniu, zastanawianiu się, szukaniu różnych rozwiązań. Patrzeniu na tą samą sprawę z wielu perspektyw, uwięzieniu we własnych myślach. Ostatecznie próbie odlotu, akceptacji, poszukiwaniu spokoju, szczęścia i równowagi.

Bursztynowy ptak jest symbolem siły na wzbicie się, odnalezieniem w sobie cierpliwości. Świadomości, że pusta oraz nieprzyjemna chwila w życiu zostanie wypełniona sytuacją, która daje możliwość stania się lepszą wersją  samego o siebie.

TWÓRCY:
Muzyka: Ezio Bosso, Ameli Paul
Choreografia i wykonanie: Sebastian Wiertelak

Bilety w cenie 20 zł będą dostępne w sprzedaży internetowej od 14.09.2023 na stronie organizatora (kliknij w link zewnętrzny).

_______________

Projekt realizowany w ramach programu Przestrzenie Sztuki Białystok. Zadanie finansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego

DO PRZODU, DO GÓRY – POKAZ

Fragment plakatu do spektaklu. Na ciemnoniebieskim tle z prawej strony naszkicowana drabina, z lewej tytuł spektaklu i podstawowe informacje ujęte w tekście.

Zapraszamy na otwarte pokazy “Do przodu, do góry”, czyli egzaminu studentów_ek pierwszego roku z zadań aktorskich z przedmiotem. To zajęcia, na których po raz pierwszy wkraczają oni w świat teatralnej poezji. Na scenie nie używają słów, a językiem, jakim się posługują jest fizyczne działanie z przedmiotami.

Tworzenie w tej konwencji wymaga rozbudzonej wyobraźni i aktorskiej precyzji.

Tym razem materią, z którą studenci współpracują na scenie, są drabiny.

GRAMY

2, 3 września (sobota, niedziela), godz. 19:30, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14
wstęp wolny, bez wcześniejszej rezerwacji

REALIZACJA

opieka pedagogiczna: dr Mateusz Smaczny
występują: Lesia Mariia Pasichnyk, Daria Holovchanska, Maksymilian Sulich, Ba rbara Szymczyk, Natalia Ratajczak, Agnieszka Solska, Julia Rotter
plakat: Nastia Magdziak

Kilka słów od studentów:

Czego potrzebuje człowiek, aby iść do przodu? Nic oprócz drogi.

Jak szczęśliwe są zwykle nasze pierwsze kroki…? Jakie przeszkody spotykamy później na naszych ścieżkach? Ludzkie drogi krzyżują się na chwilę, abyśmy mogli zrozumieć o sobie coś bardzo ważnego.

Ile razy zdejmiemy buty ze zmęczonych stóp, żeby znów móc się uśmiechnąć? Ile razy jeszcze zamkniemy oczy, aby każdy krok, który stawiamy, stawał się na nowo tym pierwszym?

Czyje ślady zobaczymy obok naszych, gdy odwrócimy się za siebie?

Czego potrzebuje człowiek, żeby iść do góry? Nic oprócz szczytu.

Wystarczy wybrać cel, długo patrzeć w górę, a potem wspinać się ku niemu. Lecz ile naszych szczebli zostanie połamanych rękoma innych ludzi, gdy każdy z nas pnie się na swój własny szczyt? Ile razy jeszcze musimy spaść, by znów zebrać siły i spróbować jeszcze raz, i jeszcze raz, i jeszcze raz…?

Czyje ślady zobaczymy obok naszych, gdy popatrzymy w dół?

” – Czemu zostawiłeś mnie samego wtedy, kiedy było mi tak ciężko?
– W te dni, gdy widziałeś jeden tylko ślad, ja niosłem Ciebie na moich ramionach.”

Plakat do spektaklu. Na ciemnoniebieskim tle schematyczny szkic mężczyzny z lekko pochyloną głową stojącego przed drabiną. Mężczyzna i drabina rzucają wyraźny cień. Z lewej strony plakatu znajdują się informacje dotyczące spektaklu i pokazu dostępne w artykule.

CZYTANIE PERFORMATYWNE: JOANNA

Zapraszamy w czerwcu do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na premierowe czytanie performatywne sztuki “Joanna” Cornelii Rainer w przekładzie Piotra Szalszy.

GRAMY:
5 czerwca (poniedziałek), godz. 20:15
Miejsce: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14
wstęp wolny, bez wcześniejszej rezerwacji

Żyjemy w czasach transformacji. Znacząco przekształca się – powoli, ale jednak – postrzeganie człowieka w stronę nośnika wielu tożsamości.

Pomimo że nadal najczęściej utożsamiamy jedną osobę z tą „zawsze uśmiechniętą”, a inną z tym „zawsze bystro-ironicznym”. Pomimo że panujący powszechnie szybki tryb życia i nasze szybkie wybory, szybkie słowa, szybkie osądy, często nie biorą pod uwagę tego, że konkretne zachowanie to obraz li tylko jednego oblicza jednostki, która w danych okolicznościach, w danym towarzystwie, z jakiegoś powodu (mniej lub bardziej świadomego) uczyniła, powiedziała, pomyślała to, a nie tamto. Pomimo wspomnianych utartych, nawykowych zachowań, jednak coraz częściej i wyraźniej da się usłyszeć w przestrzeni publicznej, a także pośród naszych wewnętrznych głosów, że żaden człowiek nie jest jednowymiarowy. Że my nie jesteśmy jednowymiarowi.

Cornelia Rainer w swoim dramacie pt. „Joanna”, przygląda się młodej kobiecie, która oto staje się przykładem złożoności ludzkiej osobowości. Jedna Joanna jest wystraszona, kolejna Joanna jest silna, inna – wulgarna, jeszcze następna – romantyczna, a kolejna…

Joanna mogłaby być Janem, wszak złożoność dotyczy każdego człowieka, bez względu na płeć, a raczej na tożsamość płciową danej jednostki. Główna bohaterka austriackiej autorki wkracza w dorosłość. Znajduje się oto w momencie, w którym wchodzi w świat zarabiania pieniędzy, dbania o swój byt. I nie chodzi tu tylko o samowystarczalność finansową, ona staje się punktem wyjścia do podroży w głąb siebie. Ale takich momentów brania pod lupę własnych wartości jest więcej. Czyż nie, starsi i bardziej doświadczeni współtowarzysze życia?

Jak pomieścić w jednej personie, w jednym imieniu tyle różnych głosów? Tyle odmiennych tożsamości noszonych przez nas na co dzień?  Czy są to głosy przemawiające „z nieba”, niczym do francuskiej imienniczki z odległych czasów – Joanny d’Arc? A może to własne podszepty motywują nas do wyjścia z własnego cienia i do zmierzenia się z jutrem? Z nowymi, codziennymi wyzwaniami, które u każdego z nas chwilami są tak trudne, niczym poprowadzenie armii francuskiej do wyzwolenia spod angielskiego ciemiężcy w XV wieku czy przeciwstawianie własnej wiary i intuicji twardemu racjonalizmowi sądu inkwizycyjnego.

Bez względu na to, w jakich czasach zostało nam dane prowadzić własny żywot, wszystkich nas łączy jedno – każde jutro to nieznane. A co nieznane, często wszak napawa lękiem. Zwłaszcza tytułową Joannę, znajdującą się w momencie układania swojej własnej hierarchii wartości, która to będzie prowadziła ją przez kolejne jutra w jej życiu. [Błażej Piotrowski]

występują studentki IV roku aktorstwa:
Aneta Ćmiel
Ewa Doan
Aleksnadra Gosławska
Ewelina Oleś

epizod:
Natalia Walaszczyk

wybór tekstu, reżyseria, inscenizacja, koncepcja świateł: 
Błażej Piotrowski

organizatorzy:
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filii w Białymstoku we współpracy z Austriackim Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau.  Prawa autorskie reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT.

notka o autorce: Cornelia Rainer to austriacka reżyserka oraz autorka urodzona 1982 w Lienz. W dzieciństwie kształcona była na oboistkę i śpiewaczkę oratoryjną w Wiedniu i w Paryżu. Już jako dorosła, w Wiedniu studiowała na kierunku podobnym do Wiedzy o Teatrze (Theater-, Film- und Medienwissenschaft), natomiast na paryskiej Sorbonne Nouvelle filozofię i filologię francuską. W trakcie studiów była wolnym słuchaczem reżyserii na festiwalach w Tyrolu, w paryskim Théâtre de l’Atalante i w Thalia Theater w Hamburgu.

W latach 2005-2009 była etatową asystentką reżyserską w wiedeńskim Burgtheater, tam też samodzielnie wyreżyserowała swoje pierwsze spektakle. Brała udział w licznych międzynarodowych projektach teatralnych i warsztatach, m.in. z Georgem Banu, Peterem Brookiem i Mariną Abramovic. Dawała też wykłady z dziedziny muzyki i ruchu tanecznego na uczelni w Graz. Od roku 2017 należy do jury Austriackiego Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Jej film Gil und Dole świętował w 2021 światową prapremierę na festiwalu TiFF Bell Lightbox – FemaleEyeFilmFestival w Toronto, do którego została nominowana w kategorii “Best Foreign Short”.

Cornelia Maria Rainer mieszka w Wiedniu z mężem i dwójką dzieci. [źródło: adit.art.pl]