Bez kategorii

Z dumą informujemy, że wykładowca naszego Wydziału, Pan Karol Suszczyński, uzyskał stopień doktora w dziedzinie nauk humanistycznych (dyscyplina: literaturoznawstwo). Rozprawa doktorska jego autorstwa, zatytułowana „Witkacy w teatrze lalek. Od inspiracji do inscenizacji”, została przyjęta z wyróżnieniem. Obrona odbyła się w lutym 2019 r. w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, promotorkami były prof. dr hab. Maria Prussak oraz dr hab. Halina Waszkiel, prof. Akademii Teatralnej w Warszawie. Rozprawę recenzowały dr hab. Katarzyna Fazan, prof. UJ oraz prof. dr hab. Małgorzata Leyko.

Fot. dzięki uprzejmości dr. K. Suszczyńskiego

Z przyjemnością anonsujemy wernisaż kolejnej wystawy, poświęconej lalkom! Tym razem ekspozycję przygotowała Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, a zobaczyć na niej można m.in. kilkadziesiąt obiektów ze zbiorów naszego Wydziału. Konsultantem merytorycznym ekspozycji jest wykładowca WSL dr Kamil Kopania. Na wernisaż wystawy „Lalki: teatr, film, polityka” zapraszamy 19 marca 2019 r. Ekspozycja będzie czynna do 23 czerwca 2019 r.

kuratorka: Joanna Kordjak
współpraca: Julia Leopold
współpraca merytoryczna: Kamil Kopania
artyści: Jan Berdyszak, Ali Bunsch, Stanisław Fijałkowski, Zofia Gutkowska-Nowosielska, Maria Jarema, Wiesław Jurkowski, Tadeusz Kantor, Adam Kilian, Jerzy Kolecki, Jerzy Kotowski, Jerzy Krawczyk, Lech Kunka, Jadwiga Maziarska, Kazimierz Mikulski, Witold Miller, Lidia Minticz, Jerzy Nowosielski, Andrzej Pawłowski, Janina Petry-Przybylska, Piotr Sawicki, Leokadia Serafinowicz, Jerzy Skarżyński, Zofia Stanisławska-Howurkowa, Maciej Szańkowski, Marian Stańczak, Franciszka Themerson, Ewa Totwen, Zenon Wasilewski, Henryk Wiciński, Jerzy Zaruba, Jerzy Zitzman
artyści współpracujący: Roman Dziadkiewicz i Wojciech Ratajczak, Paulina Ołowska i Elżbieta Jeznach, Łukasz Rusznica i Krystian Lipiec
architektura wystawy: Maciej Siuda Pracownia (Billy Morgan, Patrycja Dyląg, Jan Szeliga, Maciej Siuda)
identyfikacja wizualna: Jakub de Barbaro
organizatorzy: Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
partner: Akademia Teatralna im A. Zelwerowicza w Warszawie, Filia w Białymstoku – Wydział Sztuki Lalkarskiej

Niewinna i groźna, zawieszona pomiędzy żywym a martwym, ruchomym i nieruchomym, ludzkim i nieludzkim – lalka teatralna – budzi fascynacje. Ale spotkanie z nią, wbrew zdrowemu rozsądkowi, wywołuje w nas również niepokój i uświadamia, że ludzka wyższość nad światem materialnym nie jest niczym pewnym…

Jej ogromny potencjał jako narzędzia artystycznej ekspresji odkryli twórcy awangardowi na początku XX wieku. Teatr lalkowy – przez długi czas uważany za gatunek niższy, bliższy teatrowi ulicznemu czy cyrkowi, spychany na margines, traktowany niezbyt poważnie i łączony w pierwszej kolejności z rozrywką dla dzieci – pozwalał na przekraczanie sztywnych podziałów na kulturę popularną i elitarną. Z jednej strony otwierał nową, niezwykle atrakcyjną przestrzeń dla eksperymentów formalnych, z drugiej służył też jako narzędzie zaangażowania społeczno-politycznego.

Uwzględniając te dwa kluczowe aspekty, wystawa w Zachęcie sytuuje teatr lalkowy w obszarze historii sztuki oraz w szerszym kontekście przemian artystycznych i polityczno-społecznych zachodzących w Polsce w latach 50. i 60. XX wieku. Na większą skalę można było wówczas obserwować zjawisko przenikania się sztuki i teatru lalkowego, a także odkrywania własnej tożsamości przez tę dziedzinę. Teatr lalkowy porzucił naśladowanie „teatru żywego”, a jego twórcy zaczęli odsłaniać kulisy animacji i demonstrować dotychczas skrywany proces tworzenia. Realizowane w powojennej Polsce spektakle lalkowe (zarówno dla dzieci, jak i dorosłych widzów) stanowiły interdyscyplinarne przedsięwzięcia, w których udział brali wybitni malarze, rzeźbiarze i kompozytorzy, a o ich wyjątkowości decydowało połączenie eksperymentalnej plastyki i muzyki z awangardowymi koncepcjami pedagogicznymi.

Spojrzenie na teatr lalkowy jako przestrzeń wizualnego eksperymentu daje szansę na uwzględnienie w historii sztuki artystów, którzy całą swoją zawodową aktywność poświęcili tej dziedzinie (jak Leokadia Serafinowicz czy Jerzy Kolecki). Z kolei przypomnienie mało znanych epizodów współpracy z teatrem lalkowym kilku czołowych postaci polskiej sceny artystycznej lat powojennych (jak Stanisław Fijałkowski, Jerzy Nowosielski, Jadwiga Maziarska, Jan Berdyszak czy Andrzej Pawłowski) pozwala zobaczyć w innym świetle różne wątki czy nawet całokształt ich działalności. Wystawa uwzględnia także poszukiwania dotyczące pokrewnej, równie prężnie rozwijającej się filmowej animacji lalkowej.

Prezentacja wybranych realizacji, twórców i środowisk została zbudowana wokół takich zagadnień jak antropologia ciała, pedagogika, a wreszcie polityka. Twórcy wystawy poszerzają refleksję nad znaczeniami i funkcjami lalek, stawiając pytanie o ich polityczny wymiar. Przywołują różne strategie ich użycia – od propagandowego wykorzystania repertuaru po karykaturalne i poniżające przedstawienia wrogów politycznych – pokazując również ich niebezpieczny potencjał.

Wystawie towarzyszy książka pod redakcją Joanny Kordjak i Kamila Kopani, a także program edukacyjny – cykl warsztatów i wykładów poświęconych zarówno praktycznym aspektom warsztatu aktorskiego, jak i szerszej refleksji teoretycznej, pozwalającej spojrzeć na lalkę jako obiekt kulturowy. Zastanowimy się nad kwestiami autonomii lalki, sposobami interakcji między lalką a towarzyszącym jej na scenie aktorem, a także nad relacjami władzy, w które lalka była wikłana jako obiekt politycznej metafory.

Wyrazy uznania i gratulacje składamy Pani Agacie Kucińskiej, aktorce i reżyserce teatralnej oraz Panu Zbigniewowi Litwińczukowi, aktorowi BTL i absolwentowi #WSL #ATB, laureatom tegorocznej Nagrody HENRYK, najważniejszej nagrody Sekcji Teatrów Lalkowych ZASP. I przy okazji informujemy, że to właśnie pod kierunkiem Agaty Kucińskiej powstaje obecnie w naszej szkole spektakl dyplomowy studentów IV roku!! Premiera za miesiąc, a o szczegółach napiszemy już wkrótce.

Fot. Akademia Sztuk Teatralnych – Filia we Wrocławiu

Spektakl WENDY, w wykonaniu studentów IV roku (Agata Soboczyńska, Maciej Cempura, Tomasz Frąszczak, Mateusz Stasiulewicz, Maciej Zalewski), w lutym 2019 r. gości na scenie Teatru Lalek Guliwer w Warszawie. Stołeczna publiczność ma okazję obejrzeć przygody Piotrusia Pana, Wendy i Kapitana Haka w dniach 19, 20 i 21 lutego o godz. 10:00.

Za nami pierwszy wieczór poświęcony Krzysztofowi Garbaczewskiemu. W piątek 8 lutego odbył się na Wydziale pokaz nagrania z opery SOLARIZE Marcina Stańczyka, którą Garbaczewski wyreżyserował w 2014 r. w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. Wprowadzenie przygotował Michał Łukaszuk. Wydarzenie to zainicjowało cykl, organizowany razem z Galerią Arsenał w Białymstoku, jako program towarzyszący wystawie „Krzysztof Garbaczewski. Badania terenowe”. Specjalne oprowadzanie kuratorskie po tej wystawie, dla wykładowców, pracowników i studentów WSL odbyło się w sobotę 9 lutego. Ekspozycja jest czynna do 17 marca.

Studenci i studentki III roku zmierzyli się na kije i szable podczas warsztatów z szermierki scenicznej, które w dniach 8-10 lutego 2019 r. poprowadził Rafał Domagała – absolwent naszego Wydziału, ale też mistrz w dziedzinie szermierki, uczestnik i laureat wielu międzynarodowych konkursów, autor choreografii – rchu scenicznego z biała bronią do przedstawień w takich teatrach jak Białostocki Teatr Lalek, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, czy Teatr Lalki i Aktora w Opolu.

Mamy przyjemność przedstawić Państwu Głoska – dość nietypową pacynkę, bohatera książeczki „SZySZolandia” Natalii Dul oraz Katarzyny Miałkowskiej, a wreszcie jedynego w swoim rodzaju pomocnika logopedów i rodziców. Głosek to bowiem pacynka do zadań specjalnych, łącząca działania teatralne i logopedyczne, by pomóc dzieciom opanować prawidłową wymowę głoski SZ.

Książeczka „SZySZolandia” ma charakter interaktywny: zawiera nie tylko szczegółowe opisy wielu ćwiczeń, pomagających dziecku ćwiczyć prawidłową wymowę głoski SZ, ale też propozycje zabaw i ciekawie opisane przygody Głoska. Samą pacynkę można dokupić jako element zestawu i przy jej pomocy wciągnąć dziecko w świat zabawy, ale też wykorzystać do pomocy przy nauce prawidłowej artykulacji.

Jest nam bardzo miło, że książeczka ukazała się pod patronatem #WSL #ATB i że jest już dostępna w naszej bibliotece.

Więcej informacji na temat wydawnictwa można znaleźć tutaj:
https://www.facebook.com/foxedukacja/
https://www.facebook.com/LogoArtis

Razem z Galerią Arsenał zapraszamy na cykl wydarzeń towarzyszących wystawie „Krzysztof Garbaczewski. Badania terenowe”. W lutym i marcu na Wydziale Sztuki Lalkarskiej odbędą się pokazy dokumentacji z projektów teatralnych (i nie tylko) K. Garbaczewskiego oraz dwa wykłady. Wstęp na wszystkie wydarzenia jest bezpłatny. Zaczynamy już 8 lutego.

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM:

8 lutego 2019 r., godz. 19:00 // POKAZ: „SOLARIZE” (2014), reż. K. Garbaczewski, Teatr Wielki Opera Narodowa w Warszawie; projekcja z komentarzem
Projekcja awangardowej opery „Solarize” do muzyki Marcina Stańczyka, libretto: Andrzej Szpindler, poprzedzona komentarzem Michała Łukaszuka.

Solarize przenosi nas w rejony kultury masowej – Botha stał się popularny dzięki występowi w teledysku Enter the Ninja grupy Die Antwoord. Chorował na progerię, czyli postępujące w bardzo szybkim tempie starzenie się organizmu. Choć umarł w wieku dwudziestu sześciu lat, wyglądem przypominał staruszka. Twórcy wykorzystują Bothę jako metaforę współczesnego świata – hiperaktywnego i intensyfikującego doznania: „Botha to dla mnie najbardziej dotkliwy wyraz bycia w świecie XXI wieku, gdzie przepływ informacji i to, jak ta cała cywilizacja szybko pędzi, napawa nas lękiem. Osiem razy szybciej doświadczamy wrażeń, bardzo wcześniej jesteśmy starzy…”. Po raz kolejny Garbaczewski mówi nie tylko o strachu przed współczesnością, lecz także o najgłębszym doświadczeniu, do którego chce dotrzeć, w tym przypadku broniąc bohatera: „Jest współczesnym wykluczonym, który chce nam powiedzieć: »Ej! Tam w środku jest takie ja, które nie jest chore, które jest didżejem, które jest po prostu chłopakiem, który ma jakieś swoje marzenia, które chce żyć, i to żyć normalnie, nie chce być postrzegany jako osoba chora, niepełnosprawna, dziwna i odrażająca!«”. Czując się jego reprezentantem, Garbaczewski tworzy hagiografię Bothy – artysty, który ostatecznie przegrywa, ale heroicznie próbuje przekroczyć własne ograniczenia. Szał języka i wyobraźni poetyckiej cechuje tekst Szpindlera – słowa pączkują w surrealistyczne, muzyczne konstelacje, by oddać gonitwę myśli Bothy. [Marcin Bogucki, Kosmici w operze, www.dziennikteatralny.pl]
Za udostępnienie kopii dziękujemy Teatrowi Wielkiemu – Operze Narodowej w Warszawie.

15 lutego 2019 r., godz. 19:00 // POKAZ: „Ginsberg-Białoszewski” projekcja materiałów i realizacji Krzysztofa Garbaczewskiego oraz „Filmikowania” (1968) Mirona Białoszewskiego z kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, ze wstępem Michała Łukaszuka

22 lutego 2019 r., godz. 19:00 // WYKŁAD: Kim był Grotowski? – wykład Michała Łukaszuka

7 marca 2019 r., godz. 18:00 // WYKŁAD: Kim jest Garbaczewski? – wykład Michała Łukaszuka

Z żalem żegnamy Feliksę (Elizę) Piechowską – aktorkę Białostockiego Teatru Lalek, wykładowczynię naszej szkoły w pierwszych latach jej istnienia. Pierwsze kroki na scenie stawiała na deskach Teatru Lalek Świerszcz w Białymstoku w 1953 roku jako pracownica administracji. W 1955 roku została adeptką sztuki lalkarskiej, a od 1961 roku była już pełnoprawną aktorką-lalkarzem, najpierw w Świerszczu, a później w Białostockim Teatrze Lalek. Występowała tutaj do połowy lat 80. XX wieku.

W połowie lutego na scenę Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego wraca Natalia Sakowicz z autorskim spektaklem „Pobudka”. Zapraszamy w dniach 16 i 17 lutego o godz. 19.00. Rezerwacja biletów (cena: 20 PLN, zniżki nie obowiązują) od 28.01.2019.

OPIS SPEKTAKLU
Dawno, dawno temu, a może i nie tak dawno, a właściwie to może teraz, żyje sobie pewna dziewczyna. Nie jest ani specjalnie ładna, ani dobra, pobożna tym bardziej nie. Nie jest też jedną z księżniczek, o których sama czytała w dzieciństwie. Jest po prostu zwyczajną dziewczyną jakich wiele w jej krainie. Dziewczyna powinna już dorosnąć i stać się kobietą. Powinna wiele rzeczy, a jeszcze więcej nie powinna. Tymczasem ona gubi się w lesie. Niezdara. A tu jak wiadomo czyha pełno niebezpieczeństw. Dobrze byłoby wydostać się z tego lasu, jednak nie wiadomo która ścieżka jest właściwa…

„Pobudka” to solowy spektakl lalkowy inspirowany najpopularniejszymi baśniami braci Grimm. Głównym tematem przedstawienia jest kobiecość. Co łączy współczesną dziewczynę ze Śpiącą Królewną czy z Czerwonym Kapturkiem? Czy mają jeszcze wspólne tematy, czy są sobie zupełnie obce?

Spektakl przeznaczony dla zarówno  dla młodzieży, jak i widzów dorosłych. Przedstawienie zrealizowano w ramach stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Białegostoku. Partnerzy spektaklu: Białostocki Teatr Lalek, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku.

pomysł i wykonanie: Natalia Sakowicz
opieka artystyczna: Marcin Bartnikowski
dramaturgia: Zuzanna Bojda
scenografia: Maria Żynel
muzyka: Anna Stela
konsultacje choreograficzne: Marta Bury
światło: Maciej Iwańczyk
wiek: 12+
czas trwania: 60 min
premiera: 30 grudnia 2017 r.