master

Pokaz na zakończenie rezydencji K. Augustine’a

przez
Kevin Augustine i grupa studentek w pracy nad wspólną sceną lalkową.

Wymiana, eksploracja, współpraca – 25 kwietnia odbył się pokaz kończący miesięczną rezydencję amerykańskiego artysty lalkarza Kevina Augustine’a w naszej uczelni.

Zarówno rezydencja, jak i pokaz miały charakter work in progress. Artysta i pracująca z nim przez ten grupa studentek, zaprezentowali ciąg luźno połączonych ze sobą scen, w których główną rolę odgrywały lalki. Były to zarówno robocze formy wykonane przez artystę z gąbki, jak również lalki z zasobów szkolnych.

Publiczność brała aktywny udział w pokazie: chętne osoby były na bieżąco wprowadzane przez artystę do poszczególnych scen. Białostocka rezydencja to cześć pracy nad kolejnym solowym spektaklem artysty, realizowanym pod szyldem Lone Wolf Tribe.

To już kolejna wizyta artysty w Polsce. W 2023 zdobył Grand Prix festiwalu Lalka też Człowiek za swój spektakl Body Concert, który był również prezentowany w ramach nurtu profesjonalnego 11 Międzynarodowego Festiwalu Szkół Lalkarskich LALKANIELALKA.

Jak napisał o nim prof. Marek Waszkiel, Kevin Augustine jest lalkarzem samoukiem, działa od ponad dwóch dekad, ma w swym dorobku sporo spektakli łączących lalki, taniec, aktorstwo i pewien rodzaj czarnego humoru, korespondującego z nazwą jego teatru: Plemię Samotnego Wilka. Wybrał ten rodzaj sztuki, ingerującej we współczesność, rozprawiającej o człowieczeństwie, by – jak sam mówi – uratować samego siebie.

Artysta o sobie: Jako tytułowy samotny wilk piszę, reżyseruję i występuję wraz z moim plemieniem lalek wykonanych z poduszek starych kanap, uratowanych przed wyrzuceniem na śmietnik.

Zobacz rolkę z pokazu [link zewnętrzny]

TEATR PRZEDMIOTU Z JAKUBEM MAKSYMOVEM

przez

W dniach 14-18 studentki i studenci II roku aktorstwa uczestniczyli w warsztatach z teatru przedmiotu prowadzonych przez czeskiego reżysera Jakuba Maksymova.

Prowadzący o warsztatach:

Na warsztatach przyjrzymy się dogłębnie językowi określonej formy teatralnej – teatru przedmiotu. Stopniowo, poprzez proste ćwiczenia, będą poszukiwane, a następnie formułowane podstawowe zasady komunikacji w tym specyficznym zdarzeniu teatralnym. Zdobyte doświadczenie zostanie przekształcone w krótkie etiudy i małe spektakle. Obiekty będą naszymi partnerami – nie tylko na scenie podczas wydarzenia performatywnego, ale także podczas samej kreacji – będą punktami wyjścia dramaturgii. Będziemy inspirować się ich atmosferą i szukać w nich tematów. Postaramy się do nich odnieść zarówno w sposób intuicyjny, jak i analityczny.

Dodatkowe zagadnienia:

– Jak świat rzeczy ma się do świata ludzi? Co mówią o nas rzeczy? Czy można uczłowieczyć przedmiot bez „animowania” go? Czy przedmiot można uczłowieczyć bez dotykania go?

– Co może oznaczać dany przedmiot na scenie? Czy „wszystko” do niego pasuje? Co publiczność jest w stanie zrozumieć? Jak podzielić się z nimi naszym doświadczeniem, naszym odczuciem, naszą intencją? Obiekt jako znak dynamiczny. Jak obiekt może być przekształcany w czasie bez naruszania jego struktury. Jak zaangażować inne zmysły widza – dotyk, węch…

– Przedmiot jako równorzędny składnik w stosunku do innych elementów teatralnych: przedmiot i narracja, przedmiot i wiersz, przedmiot i światło, przedmiot i muzyka, przedmiot i ciało… Jak elementy we wzajemnych interakcjach wpływają na siebie, co akcentują, co tłumią…

Poszukiwanie momentów podczas wykonywania operacji: „A+B” stworzy nową jakość „C”.

Jakub Maksymov: urodził się w 1992 roku w Jaromierzu w Czechach. Pracuje jako niezależny reżyser, a także jako dramatopisarz i aktor. Jego domeną jest współczesny teatr lalek i teatr przedmiotu. Teatr przedmiotu jest także głównym tematem badań doktorskich prowadzonych w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze (DAMU). Jego pierwszym istotnym projektem był lalkowy film drogi pt. „Tysiąc tuzinów”, zrealizowany w 2016 roku na podstawie opowiadań Jacka Londona i nagrodzony na kilku międzynarodowych festiwalach. W 2020 roku Jakub Maksymov zdobył Nagrodę Krytyków Teatralnych w kategorii „Talent roku”. Obecnie pracuje jako reżyser w teatrze Lampion w Kladnie (Czechy) i współpracuje z kilkoma innymi teatrami i niezależnymi grupami w Czechach, Niemczech,  Słowacji i Serbii.

Fot. Krzysztof Matosek

 

WARSZTATY MISTRZOWSKIE Z KATĄ CSATÓ

przez

W dniach 18-20 grudnia 2020 studenci reżyserii teatru lalek uczestniczyli w warsztatach mistrzowskich z wybitną węgierską reżyserką Katą Csató. Spotkania pod nazwą „Reżyser_ka w lustrze”, z wiadomych przyczyn, odbywały się na odległość, w trybie zdalnym.

Kata Csató podczas zajęć zastanawiała się wraz ze studentami m.in. nad tym, jak myślenie abstrakcyjne przekłuć w praktykę reżyserską oraz co to znaczy być reżyserem jako kobieta. Przybliżyła najważniejsze zjawiska w międzynarodowym środowisku lalkarskim. Uczestnicy warsztatów pracowali również nad autorskimi koncepcjami jednego z opowiadań z książki Michaela Ende „Lustro w lustrze”.

KATA CSATÓ – reżyserka teatru lalek, aktorka, menadżerka kultury i wykładowczyni sztuki lalkarskiej. Jest absolwentką Wydziału Kultury Uniwersytetu w Peczu. Ukończyła również nasz Wydział, w 2006 r., na obydwu kierunkach: aktorskim i reżyserskim. Obecnie jest na studiach doktoranckich na Uniwersytecie Teatru i Sztuki Filmowej w Budapeszcie.
Początkowo pracowała jako asystent produkcji w HBO w Budapeszcie, następnie jako asystent reżysera w Teatrze Szkéné i jako aktorka w różnych teatrach stolicy Węgier. Od 2004 r. pracuje jako samodzielny reżyser na Węgrzech i za granicą. Realizowała spektakle w Budapeszcie, Zalaegerszeg, Veszprem, Szombathely, Miszkolc, Eger i Kecskemét, pracowała na Litwa, w Serbii, Rumunii, Rosji, Polsce. W latach 2010-2012 prowadziła zajęcia z teatru lalek na Uniwersytecie Teatru i Sztuki Filmowej w Budapeszcie.
Otrzymała wiele nagród za swoją pracę, a ostatnio również nagrody za najlepszą reżyserię, czego doskonałym przykładem jest chociażby wielokrotnie nagradzana “Lenka” zrealizowana w Białostockim Teatrze Lalek.

Warsztaty odbyły się w ramach projektu „Nowa jakość kształcenia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie”, realizowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (Program Wiedza Edukacja Rozwój).

Zaproszenie Katy Csató jest również wyrazem solidarności naszej uczelni ze społecznością Uniwersytetu Teatralnego i Sztuk Filmowych w Budapeszcie w jego staraniach o zachowanie dotychczasowego, niezależnego statusu tego miejsca.

#freeSZFE

Fot. Tymek Sarosiek