#afk

CZYTANIE PERFORMATYWNE: JOANNA

przez

Zapraszamy w czerwcu do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na premierowe czytanie performatywne sztuki “Joanna” Cornelii Rainer w przekładzie Piotra Szalszy.

GRAMY:
5 czerwca (poniedziałek), godz. 20:15
Miejsce: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14
wstęp wolny, bez wcześniejszej rezerwacji

Żyjemy w czasach transformacji. Znacząco przekształca się – powoli, ale jednak – postrzeganie człowieka w stronę nośnika wielu tożsamości.

Pomimo że nadal najczęściej utożsamiamy jedną osobę z tą „zawsze uśmiechniętą”, a inną z tym „zawsze bystro-ironicznym”. Pomimo że panujący powszechnie szybki tryb życia i nasze szybkie wybory, szybkie słowa, szybkie osądy, często nie biorą pod uwagę tego, że konkretne zachowanie to obraz li tylko jednego oblicza jednostki, która w danych okolicznościach, w danym towarzystwie, z jakiegoś powodu (mniej lub bardziej świadomego) uczyniła, powiedziała, pomyślała to, a nie tamto. Pomimo wspomnianych utartych, nawykowych zachowań, jednak coraz częściej i wyraźniej da się usłyszeć w przestrzeni publicznej, a także pośród naszych wewnętrznych głosów, że żaden człowiek nie jest jednowymiarowy. Że my nie jesteśmy jednowymiarowi.

Cornelia Rainer w swoim dramacie pt. „Joanna”, przygląda się młodej kobiecie, która oto staje się przykładem złożoności ludzkiej osobowości. Jedna Joanna jest wystraszona, kolejna Joanna jest silna, inna – wulgarna, jeszcze następna – romantyczna, a kolejna…

Joanna mogłaby być Janem, wszak złożoność dotyczy każdego człowieka, bez względu na płeć, a raczej na tożsamość płciową danej jednostki. Główna bohaterka austriackiej autorki wkracza w dorosłość. Znajduje się oto w momencie, w którym wchodzi w świat zarabiania pieniędzy, dbania o swój byt. I nie chodzi tu tylko o samowystarczalność finansową, ona staje się punktem wyjścia do podroży w głąb siebie. Ale takich momentów brania pod lupę własnych wartości jest więcej. Czyż nie, starsi i bardziej doświadczeni współtowarzysze życia?

Jak pomieścić w jednej personie, w jednym imieniu tyle różnych głosów? Tyle odmiennych tożsamości noszonych przez nas na co dzień?  Czy są to głosy przemawiające „z nieba”, niczym do francuskiej imienniczki z odległych czasów – Joanny d’Arc? A może to własne podszepty motywują nas do wyjścia z własnego cienia i do zmierzenia się z jutrem? Z nowymi, codziennymi wyzwaniami, które u każdego z nas chwilami są tak trudne, niczym poprowadzenie armii francuskiej do wyzwolenia spod angielskiego ciemiężcy w XV wieku czy przeciwstawianie własnej wiary i intuicji twardemu racjonalizmowi sądu inkwizycyjnego.

Bez względu na to, w jakich czasach zostało nam dane prowadzić własny żywot, wszystkich nas łączy jedno – każde jutro to nieznane. A co nieznane, często wszak napawa lękiem. Zwłaszcza tytułową Joannę, znajdującą się w momencie układania swojej własnej hierarchii wartości, która to będzie prowadziła ją przez kolejne jutra w jej życiu. [Błażej Piotrowski]

występują studentki IV roku aktorstwa:
Aneta Ćmiel
Ewa Doan
Aleksnadra Gosławska
Ewelina Oleś

epizod:
Natalia Walaszczyk

wybór tekstu, reżyseria, inscenizacja, koncepcja świateł: 
Błażej Piotrowski

organizatorzy:
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filii w Białymstoku we współpracy z Austriackim Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau.  Prawa autorskie reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT.

notka o autorce: Cornelia Rainer to austriacka reżyserka oraz autorka urodzona 1982 w Lienz. W dzieciństwie kształcona była na oboistkę i śpiewaczkę oratoryjną w Wiedniu i w Paryżu. Już jako dorosła, w Wiedniu studiowała na kierunku podobnym do Wiedzy o Teatrze (Theater-, Film- und Medienwissenschaft), natomiast na paryskiej Sorbonne Nouvelle filozofię i filologię francuską. W trakcie studiów była wolnym słuchaczem reżyserii na festiwalach w Tyrolu, w paryskim Théâtre de l’Atalante i w Thalia Theater w Hamburgu.

W latach 2005-2009 była etatową asystentką reżyserską w wiedeńskim Burgtheater, tam też samodzielnie wyreżyserowała swoje pierwsze spektakle. Brała udział w licznych międzynarodowych projektach teatralnych i warsztatach, m.in. z Georgem Banu, Peterem Brookiem i Mariną Abramovic. Dawała też wykłady z dziedziny muzyki i ruchu tanecznego na uczelni w Graz. Od roku 2017 należy do jury Austriackiego Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Jej film Gil und Dole świętował w 2021 światową prapremierę na festiwalu TiFF Bell Lightbox – FemaleEyeFilmFestival w Toronto, do którego została nominowana w kategorii “Best Foreign Short”.

Cornelia Maria Rainer mieszka w Wiedniu z mężem i dwójką dzieci. [źródło: adit.art.pl]

PREMIERA: DOTYK KASZMIRU

przez
Fotografia dramaturga Bernharda Aichnera

Foto © Harald Krichel

Zapraszamy na premierę czytania performatywnego sztuki austriackiego twórcy Bernharda Aichnera „Dotyk kaszmiru“ w przekładzie Marka Szalszy.

GRAMY

25.10.2022 (wtorek), godz. 20.15
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 14
Wstęp wolny, bez wcześniejszej rezerwacji

Zmysły widza są blisko bohaterów prowadzących przerywaną rozmowę przez sekstelefon. To Maria i Gottlieb, ale imiona nie mają znaczenia, bo to może być każdy z nas, którego los poprowadzi podobnymi meandrami i spotka z inną osobą. Rozmowa musi trzymać się zasad: ona jest zdeterminowana, żeby spełnić życzenia klienta i doprowadzić go do satysfakcji, za którą on słono płaci. Jednak cena uwarunkowana jest czasem, a więc tym wyższa, im dłużej trwa.  Początkowo Marii udaje się narzucić swoje zasady, nie angażuje się, jest profesjonalna. Jednak Gottlieb wciąga ją w swoją historię. Kierując jej wyobraźnią i manipulując emocjami, zdobywa nad nią przewagę. Po kilku przerwanych rozmowach to ona będzie czekać, aż on zadzwoni, a nie odwrotnie. 

Tekst trzyma w napięciu, mimo że to tylko dwie osoby rozdzielone umowną przestrzenią swoich mieszkań. Niemożliwe staje się możliwym dzięki potrzebie bliskości silniejszej niż strach.

adaptacja sceniczna: Florian Eisner
reżyseria: Marta Rau
obsada: Paula Czarnecka i Mateusz Smaczny
scenografia: Karolina Krot (AT)

Bernhard Aichner – austriacki pisarz i fotograf, urodzony w 1972 w Innsbrucku. Autor bestsellerowej trylogii „Mścicielka”.

organizatorzy:
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filii w Białymstoku we współpracy z Austriackim Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau.  Prawa autorskie reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT

 

PRACOWNIA TEATRU AUSTRIACKIEGO: JELINEK

przez
Grafika przedstawia en face twarz pisarki Elfriede Jelinek w wieku ok 50 lat. Kobieta ma długie włosy częściowo zaczesane do góry, usta pomalowane szminką. Na zdjęcie został nałożony niebieski filtr.

Zapraszamy na kolejne seminarium z cyklu „Pracownia teatru austriackiego: nie/pamięć”

Elfriede Jelinek, Rechnitz (Anioł Zagłady)

Prowadzenie: Monika Muskała; Monika Szczepaniak (Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy), Agnieszka Jezierska-Wiśniewska (Uniwersytet Warszawski), Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Lektura: Elfriede Jelinek, Rechnitz (Anioł Zagłady), przeł. Monika Muskała

Jak zdać relację z łowów na ludzi? Jak mówić o tych, co zniknęli ostatecznie, o rozstrzelanych, rozwalonych i zlikwidowanych, rozdartych, podziurawionych, wydrążonych? Jak opowiedzieć o tych startych do cna wielogodzinną pracą, do niczego już niepotrzebnych, o ich zgruchotanych przez wściekłe pociski bezbronnych ciałach, z których wydobywa się krzyk, żałość i jęk? Jak pisać o tych wrzucanych do grobów (kilku z nich jeszcze żyje, gdy zasypywani są ziemią), których nikt nie znajdzie, o nigdy niepomszczonych?

Elfriede Jelinek podejmuje taką próbę w Rechnitz (Anioł Zagłady), sztuce osnutej na wydarzeniach, jakie miały miejsce w nocy z 24 na 25 marca 1945 roku na zamku w Rechnitz w Burgenlandzie należącym do hrabiny Margit von Batthyány, której przyjęcie zorganizowane dla nazistowskiej socjety zakończyło się rozstrzelaniem 180 węgierskich robotników przymusowych żydowskiego pochodzenia. Jelinek przywołuje posłańców – wyimaginowanych świadków tej masakry, po to, by ci w jej i naszym imieniu dokonali literackiej ekshumacji, rozgrzebali groby i rany, wydobyli pomordowanych z niepamięci i nadali ich śmierci wymiar aksjologiczny. Przyjrzyjmy się ich relacji.
17.05.2021 (Pon.), 19:00
ON-LINE
Po polsku
Konieczna rejestracja: ernestine.baig@bmeia.gv.at
Link do wydarzenia zostanie przesłany po rejestracji.

Organizator: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
Partnerzy: Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, ADiT Agencja Dramatu i Teatru, teatralny.pl, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza Filia w Białymstoku
Patronat: Instytut Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego

Foto: Elfriede Jelinek, Munich, 9.2004, © G. Huengsberg

PRACOWNIA TEATRU AUSTRIACKIEGO: BERNHARD

przez

Zapraszamy na kolejne seminarium z cyklu „Pracownia teatru austriackiego: nie/pamięć”
Absolucji nie będzie. Thomas Bernhard “Plac Bohaterów”
Prowadzenie: Monika Muskała, Artur Pełka (Instytut Filologii Germańskiej UŁ, Uniwersytet Łódzki – Wydział Filologiczny), Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Lektura: Thomas Bernhard, Plac Bohaterów, przeł. Grzegorz Matysik

Wystawiony na austriackiej narodowej scenie Burgtheater w 1988 roku, w pięćdziesiątą rocznicę Anschlussu “Plac Bohaterów” Thomasa Bernharda uderzył jak grom z jasnego nieba w zamożne i indyferentne moralnie i politycznie społeczeństwo Austrii późnych lat 80tych, zarzucając mu wprost moralną zapaść, antysemityzm i bezrefleksyjne tkwienie w wygodnej powojennej amnezji. Ten swoisty testament, na poły diagnoza historiozoficzna, na poły moralitet jednego z największych dramatopisarzy, jakich miała Austria, wywołał falę powszechnego oburzenia. Autorowi zarzucano atawistyczną nienawiść do wszystkiego, co austriackie, niechętnie natomiast dociekano źródeł jego lęków przed odradzającym się nazizmem. Walory literackie i artystyczne utworu zeszły na dalszy plan.
Jak dzisiaj czytamy i odczytujemy to teatralne opus magnum Bernharda? Na ile wciąż aktualna pozostaje jego bezwzględna krytyka społeczeństwa austriackiego (i czy aby tylko austriackiego)? Czy gotowi jesteśmy zmierzyć się z Bernhardowskim apelem do sumień i uderzyć się we własne piersi? I wreszcie: co z teatralnym stylem Bernharda, jedynym w swoim rodzaju, niepodrabialnym? Pytań wiele. Odpowiedzi na nie spróbujmy poszukać na naszym seminarium.

19.04.2021(pon.), 19:00
ON-LINE
Konieczna rejestracja: ernestine.baig@bmeia.gv.at
Link do wydarzenia zostanie przesłany po rejestracji.
po polsku
Organizatorzy: Austriackie Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau, Uniwersytet Warszawski
Partnerzy: Instytut Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Germanistyki UW, ZSS Instytutu Germanistyki UW) Agencja Dramatu i Teatru ADiT (ADiT Agencja Dramatu i Teatru), www.teatralny.pl (teatralny.pl), Akademia Teatralna Filia w Białymstoku (Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza Filia w Białymstoku)
Sponsor główny Austriackiego Forum Kultury w Warszawie: InterRisk Towarzystwo Ubezpieczeń Spółka Akcyjna Vienna Insurance Group – https://www.interrisk.pl/
Zdjęcie Thomas Bernharda: Monozigote – Eigenes Werk, CC BY-SA 4.0

PRACOWNIA TEATRU AUSTRIACKIEGO: NIE/PAMIĘĆ

przez
dekoracja

Zapraszamy serdecznie na nowy cykl seminariów Pracowni teatru austriackiego: nie/pamięć organizowany przez Austriackie Forum Kultury. Nasza uczelnia jest jednym z partnerów projektu. Pierwsze seminarium w formule on-line “Spowiedź subwersywna. Helmut Qualtinger i Carl Merz, Pan Karl” odbędzie się 29 marca o godz. 19:00. Wymagana jest rejestracja – wszystkie szczegóły znajdują się poniżej.

Pracownia teatru austriackiego: nie/pamięć

Teatr opowiada proste historie. Tylko tyle i aż tyle. Ale, w co chcemy wierzyć, te historie mogą zmieniać świat. Bo teatr, jeśli tylko podejmie ryzyko poruszania spraw trudnych i niewygodnych, i uda się w rejony, w które niechętnie i nie nazbyt często się zapuszczamy, może być miejscem krytycznej refleksji i po/ważnego społecznego dialogu.
W pierwszej odsłonie Pracowni teatru austriackiego, którą zatytułowaliśmy nie/pamięć, chcemy rozmawiać o odważnych tekstach pisarek i pisarzy austriackich, utworach, które drażniły (a może wciąż jeszcze uwierają?), bo eksplorowały trudne aspekty historii Austrii i przywracały je pamięci zbiorowej Austriaków, narażając się na „gniew ludu”.
Nie chcemy jednak ograniczać się jedynie do potencjału prowokacyjnego omawianych tekstów, do przysłowiowego „kalania gniazda”, dlatego zapytamy o ich jakość literacką, przyjrzymy się zastosowanym strategiom narracyjnym i mechanizmom oddziaływania oraz zastanowimy się nad ich recepcją w Austrii, a może i szerzej w Europie.
Przed nami m.in.: Pan Karl Helmuta Qualtingera i Carla Merza, Plac Bohaterów Thomasa Bernharda, Rechnitz (Anioł zagłady) Elfriede Jelinek czy niezamężna Ewalda Palmetshofera.

Pierwsze seminarium: Spowiedź subwersywna. Helmut Qualtinger i Carl Merz, Pan Karl

Prowadzenie: Monika Wąsik (Uniwersytet Łódzki), Jacek St. Buras, Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Lektura: Helmut Qualtinger i Carl Merz, Pan Karl, przeł. Jacek St. Buras, „Dialog” Nr. 4/2019, str. 120-135
Organizatorzy: Austriackie Forum Kultury, Uniwersytet Łódzki, Uniwersytet Warszawski

Wieczorem 15 listopada 1961 roku w publicznej telewizji austriackiej ORF rozdzwoniły się telefony. Dzwonili oburzeni telewidzowie. Niejaki Pan Karl — archetyp drobnomieszczańskiego wiedeńczyka, odgrywany przez popularnego Helmuta Qualtingera — przypomniał im o czymś, o czym z pewnością nie chcieli pamiętać: o ich niechlubnej nazistowskiej karcie, o przywitanym z radością Anschlussie i prześladowaniach Żydów.
Karl w swoim monologu kreuje się na ofiarę wielkiej historii, człowieka apolitycznego, wręcz idealistę, z każdym kolejnym słowem udowadnia jednak, że był nie tylko świadkiem, ale i aktywnym współuczestnikiem wydarzeń. A z tego wypadałoby się przynajmniej wyspowiadać. Podczas spotkania zastanowimy się nad mechanizmami wikłania się jednostki w wielką politykę i zapytamy, na czym polega niezwykły potencjał krytyczny tekstu pomyślanego jako prowokacja i impuls do debaty nie tylko o przeszłości.

Po polsku
29.03.2021 (pon.), 19:00
ON-LINE
Konieczna rejestracja: ernestine.baig@bmeia.gv.at
Link do wydarzenia zostanie przesłany po rejestracji.

Sponsor główny Austriackiego Forum Kultury:

logo sponsora InterRisk

 

 

 

 

Partnerzy projektu:

logo partnera Uniwersytet Warszawski Wydział Neofilologii Instytut Germanistyki

logo partnera Agencja Dramatu i Teatr ADiT

logo partnera magazyn internetowy Teatralny.pl

KSIĘŻNICZKA EISENHERZ – PREMIERA ON-LINE!

przez

Czytanie performatywne on-line sztuki „Księżniczka Eisenherz“ Franzobla (we współpracy z Wernerem Müllerem)
Przekład: Marek Szalsza
Wprowadzenie: dr hab. Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)

Trudno dziś nie zgodzić się ze zdaniem jednej z bohaterek dramatu Franzobla: „naziści zostaną przy władzy. Zmienią tylko kolory […]. A pozostali? O nich lepiej nie wspominać, oni zawsze byli i na zawsze pozostaną hołotą”. Galeria przerysowanych postaci, które w „Księżniczce Eisenherz” przewijają się pod dachem Milli w ciągu jednego dnia, zapisanego w historii upadkiem Hitlera, została niestety zdeklasowana przez rzeczywistość, którą oglądamy na co dzień w naszym nowym pięknym stuleciu. Zapraszamy do konsumpcji tego rozchwianego świata austriackiej prowincji lat trzydziestych. Jedzmy z pełnymi ustami. Jak hołota.

Marcin Bartnikowski

Milli jest w ciąży i z tęsknotą oczekuje swojego walczącego na froncie męża. W jej domu, który wydaje się idealnym schronieniem, pojawiają się kolejni partyzanci. Dowiedziawszy się o śmierci swojego syna, a zarazem męża Milli, Ernestyna wpada w rozpacz i chce odebrać Milli małego Wernera. Milli i Ernestyna, łącząc się w bólu, zbliżają się do siebie. Milli sądzi, że to koniec, jednak nie może pozwolić, by jej syn dostał się w ręce nazistów. Szef miejscowej organizacji partyjnej ujawnia, że jest członkiem ruchu oporu, a Wenzel – nazista i teść Milli – zjawia się z wojennym łupem: całym naręczem nazistowskich orderów.

Milli – tytułowa Księżniczka Eisenherz, charyzmatyczna heroina o żelaznym sercu – ryzykowała własnym życiem przewożąc w dziecięcym wózku chleb dla głodujących Żydów, podczas gdy jej koledzy partyzanci rozdawali ulotki i angażowali siły. Sztuka Franzobla, groteskowa wizja niechlubnej przeszłości Austrii, opowiada o przewadze ogólnoludzkich, humanistycznych wartości nad wielkimi, politycznymi ideami oraz o rozliczaniu historii przez przyszłe pokolenia. Czyni to jednak w typowo farsowym stylu, co powoduje, że włos jeży się na głowie.

Premiera: 30.11.2020 (poniedziałek), 20:00 na naszym kanale YouTube.
Czytanie będzie dostępne do 2.12.2020 do godz. 20:00 (48 h). Link do rejestracji czytania zostanie opublikowany na dedykowanym wydarzeniu na Facebooku.

Realizatorzy:
Reżyseria, scenariusz, opracowanie muzyczne: Marcin Bartnikowski
Scenografia: Marcin Bartnikowski, Marcin Bikowski
Osoby:
Werner, ok. 60 – syn Milli – Marcin Bartnikowski (współczesność)
Milli, ok. 25 – pielęgniarka na urlopie macierzyńskim – Anna Stela
Ernestyna, ok. 45 – jej teściowa – Agnieszka Roszkowska
Wenzel (zwany Adolfem), ok. 50 – jej teść, nieco upośledzony na umyśle, nosi mundur SA – Krzysztof Ogłoza
Mitzi, ok. 25 – jej koleżanka szkolna, w partyzantce, twierdzi, że była w kacecie – Agnieszka Sawicka (AT)
Kuppi, ok. 30 – berlinka w zaawansowanej ciąży, mowa kolokwialna nieco inna niż w Styrii – Natalia Sakowicz
Lipp, ok. 30 – opozycjonista, chętnie dowcipkuje – Maciej Grzegorczyk (AT)
Titsch, ok. 30 – opozycjonista, poważniejszy, był w kacecie – Aleks Joński (AT)
Położna – wiedenka, mowa prostacka, przetykana sloganami – Agnieszka Makowska
Franz Stelzenliebhaber – szef miejscowej organizacji partyjnej, nosi mundur SA – Marcin Bikowski
Chór – wszyscy

W spektaklu występują studenci i wykładowcy kierunku aktorskiego Akademii Teatralnej Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Filii w Białymstoku oraz aktorka zaprzyjaźnionego warszawskiego Teatru Dramatycznego.

Franzobel, właść. Franz Stefan Griebl – urodzony w roku 1967 w Vöcklabruck w Górnej Austrii prozaik, poeta, dramatopisarz i nonkonformista, pisze od roku 1989, znakiem rozpoznawczym jego twórczości są absurd, groteska i czarny humor.

Organizatorzy:
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, Filii w Białymstoku we współpracy z Austriackim Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau
Prawa autorskie reprezentuje ADiT Agencja Dramatu i Teatru

BÓG HONOR OJCZYZNA – PREMIERA ONLINE!

przez

W ciągu najbliższych kilku miesięcy zaprezentujemy Państwu premierowo trzy teatralne wydarzenia on-line zrealizowane pod egidą Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego. Zebraliśmy je w jeden cykl pod nazwą #wwwilkowski, który rozpoczniemy już 20 czerwca o godz. 18:00 czytaniem performatywnym sztuki Ibrahima Amira „Bóg Honor Ojczyzna” w tłumaczeniu Karoliny Bikont i reżyserii Krzysztofa Ogłozy. 14 lipca zaprosimy Państwa na premierę dyplomu IV roku aktorstwa „PanDemIJa” (reż. Agata Biziuk), a na zakończenie cyklu pokażemy rejestrację spektaklu „Garden party” Vaclava Havla w reżyserii Łukasza Lewandowskiego i Błażeja Piotrowskiego. O wszystkich szczegółach informować będziemy Państwa na bieżąco.

🔵 Czytanie performatywne sztuki „Bóg Honor Ojczyzna” Ibrahima Amira w przekładzie Karoliny Bikont

🔵 Honor rodziny splamiony! Córka uciekła z kochankiem od męża i dzieci. Teraz leży w pokoju obok, związana i zakneblowana, i czeka na karę. Kto jednak dokona „zabójstwa honorowego”, aby przywrócić rodzinie należną jej cześć? Ojciec, zdradzony mąż, brat, a może teść? Nikt się jakoś do tego nie pali – stawką jest wszak wieloletnie więzienie. Sprawa się komplikuje, gdy zupełnie niespodziewanie do drzwi puka policja, a wkrótce potem zjawia się, zabity rzekomo, kochanek… To wszystko w szalonej komedii społecznej ze śmiertelnie poważnym tematem w tle.

🔵 Premiera: 20.06.2020 (sobota), 18:00 icon-caret-square-o-right na naszym kanale YouTube 
Link do rejestracji czytania zostanie opublikowany 20.06.2020 o godz. 18:00 w poście na tym wydarzeniu na Facebooku. Nagranie będzie dostępne przez 48 h, do 22.06.2020 (poniedziałek) do godz. 17:59.

🔵 Realizatorzy:
Reżyseria: Krzysztof Ogłoza
Scenografia: Agnieszka Roszkowska
Wprowadzenie: dr hab. Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Występują: Marcin Bikowski, Magdalena Słowik, Izydor Łobacz, Marcin Bartnikowski, Tomasz Frąszczak, Milena Kranik, Krzysztof Ogłoza, Agnieszka Roszkowska

🔵 Autor:
Ibrahim Amir – lekarz i dramatopisarz, urodził się w roku 1982 w Aleppo w Syrii, od roku 2002 mieszka i pracuje w Wiedniu. Za sztukę „Bóg Honor Ojczyzna” otrzymał prestiżową nagrodę Nestroya za najlepszą produkcję teatru offowego.

🔵 Organizatorzy:
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, Filii w Białymstoku we współpracy z Austriackim Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau
Prawa autorskie reprezentuje ADiT Agencja Dramatu i Teatru

Zobacz trailer spektaklu: