Biuletyn Informacji Publicznej
Facebook
mwieremiejuk 
5 dni warsztatów, 17 piosenek i choreografii, szemrane towarzystwo i świat Jaremy Stępowskiego – tak w skrócie można opisać warsztaty z Wojciechem Kościelniakiem, które odbyły się w naszej uczelni. Beneficjentkami i beneficjentami pracy z jednym z najważniejszych reżyserów teatru muzycznego w kraju byli studenci i studentki II roku kierunku aktorstwa.
Owocem spotkania jest godzinny spektakl muzyczny pn. “Szemrane tango”.
Fot. Krzysztof Matosek
Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci mamy naszej pracownicy, pani Ewy Malinowskiej. Łącząc się myślami z rodziną i bliskimi, składamy najszczersze kondolencje z powodu straty.
Pracownicy i studenci Akademii Teatralnej w Warszawie Filii w Białymstoku
Wyjątkowy i nagradzany spektakl STAND-UP Aleksandry Gosławskiej wreszcie wraca na białostocką scenę!
Zapraszamy 5 maja (piątek) o godz. 19:00 do Teatru Szkolnego przy ul. Sienkiewicza 14 na JEDYNY pokaz STAND-UPU w stolicy Podlasia.
Śmiech, wzruszenie, współczucie, lęk – silne emocje na widowni gwarantowane!
BILETY:
30 zł – bilet normalny
20 zł – bilet ulgowy
15 zł – bilet grupowy (min. 10 osób) oraz dla posiadaczy Białostockiej Karty Dużej Rodziny i Karty Aktywnego Seniora
REZERWACJE: wyłącznie telefoniczne: +48 85 743 54 53 (pon. – pt., w godz. 9:00-15:00)
UWAGA! W dniach 29.04 – 03.05.2023 rezerwacje telefoniczne nie będą przyjmowane. Za ewentualne utrudnienia przepraszamy.
„Pięć lat, właśnie tyle zajęło mi dostanie się do szkoły teatralnej. Dostałam się na lalki. Robię stand-up. O lalkach, o aktorstwie, o sobie.” [Aleksandra Gosławska]
„Aleksandra Gosławska wykorzystując schemat stand up’u oraz motyw duchów przeszłości, przyszłości i teraźniejszości (znany z „Opowieści wigilijnej” Charlesa Dickensa) zabiera widzów do swojego świata – prezentując słodko-gorzką opowieść o własnej drodze artystycznej.
Duchami okazują się niepozorne przedmioty – jednopalczasta, zimowa rękawiczka, figurka Matki Boskiej, czy ogromne ucho Wergiliusza – które dzięki sprawnej animacji Gosławskiej ożywają na scenie i prowadzą dialog z bohaterką.
Duchy pokazują bohaterce, jak brak pewności siebie, negacja własnej wartości i swoich umiejętności, a także przedkładanie dobra sztuki nad własne zdrowie wpływa na jej życie. Opowiadają aktorce o skutkach takiego działania, prezentując jej również ten z najczarniejszych scenariuszy – dołączenie za rok do Klubu 27. W jej przypadku jednak nie będą potrzebne żadne używki, wystarczy jej styl życia.
Monodram Gosławskiej łączy w sobie gorzkość prawdy o zawodzie aktora, ze słodkością żartów, tak typowych dla stand up’u.” [fragment recenzji Karoliny Dąbrowskiej]
STAND-UP
egzamin z teatru ożywionej formy na III roku aktorstwa
scenariusz, reżyseria, ruch sceniczny, obsada: Aleksandra Gosławska
opieka pedagogiczna: Błażej Piotrowski
życzliwe głosy: Magdalena Mickiewicz, Mirella Burcewicz, Piotr Gadomski, Agata Nierzwicka
pomoc muzyczna: Jakub Wietrzyński
plakat: Karolina Krot
obsługa świateł i dźwięku: studenci AT Białystok
data premiery: 13.06.2022
Czas trwania: 45-50 min
wiek: 15+
Pokazy:
X Międzynarodowy Festiwal Szkół Lalkarskich LALKANIELALKA w Białymstoku
GAK Plama w Gdańsku w ramach cyklu „Teatr w Blokowisku”
Międzynarodowe Spotkania Szkół Lalkarskich Metaformy we wrocławskiej Filii AST w Krakowie
Teatr Collegium Nobilium w Warszawie
XV Tyski Festiwal Monodramów MoTyF
The International Festival of Theatre Schools SETKÁNÍ/ENCOUNTER (Brno, Czechy)
Nagrody:
GRAND PRIX XV Tyskiego Festiwalu Monodramów MoTyF
Nagroda główna „MARTA” 33. Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych SETKÁNÍ/ENCOUNTER w czeskim Brnie (kategoria „Authorial acting”)
Święta Wielkiej Nocy to z założenia tradycja wiosenna, choć ostatnich kilka lat pokazuje, że już nic nie jest pewne nawet w tej kwestii. Ale bądźmy dobrej myśli, wpuśćmy do naszego serca nadzieję i nie poddawajmy się złej energii, której z całą pewnością nie brakuje dookoła.
Niech wpisane w to Święto odrodzenie i nas odrodzi do wiary w drugiego człowieka, w zwycięstwo pokoju nad wojną, dobra nad złem, wolności nad niewolą, odwagi nad tchórzostwem, radości nad smutkiem, miłości nad nienawiścią i nadziei nad zwątpieniem. I że Boże Narodzenie będzie zawsze zimowe a Wielkanoc wiosenna.
Spędzajcie ten czas tymi, których kochacie. Karmcie się miłością a nie tylko jajkami. 🙂
Bliskości, miłości i wiary Wam życzę.
Dobrych Świąt Wielkanocnych!
prof. Marta Rau
prorektorka Akademii Teatralne w Warszawie ds. Filii w Białymstoku
W marcu 2023r studenci I roku kierunku aktorstwo wzięli udział w warsztatach pn. ‘Przedmiot jako postać sceniczna’, prowadzonych przez prof. Oleksandra Iniutochkina z Narodowego Uniwersytetu Artystycznego im. I. Kotlarewskiego w Charkowie (Ukraina). Warsztaty pozwoliły studentom na poznanie innego sposobu wykorzystania przedmiotu jako medium i dały możliwość konfrontacji z pracą z przedmiotem w Akademii Teatralnej.
Wizyta prof. Oleksandra Iniutochkina połączona była z częścią szkoleniową, której celem była wymiana doświadczeń, a także porównanie metod kształcenia i treści kształcenia w obu instytucjach partnerskich, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania przedmiotu jako metafory teatralnej.
Mobilność prof. Oleksandra Inutochkina odbyła się w ramach akcji 1 programu Erasmus+: mobilność studentów i pracowników uczelni.
Fot. Oleksandr Iniutochkin
23 marca nasza uczelnia gościła bibliotekarki i bibliotekarzy z województwa podlaskiego w ramach Podlaskiego Forum Bibliotekarzy.
Gościnie i goście zwiedzili nasz magazyn lalek, gdzie przez kilkadziesiąt lat zgromadziliśmy kilkaset lalek różnych typów oraz masek. W nowej przestrzeni Laboratorium Inspiracji „Liber” obejrzeli film „Siostry Frankiewiczówny – Podlaska Księga Kobiet” autorstwa Bożeny Bednarek oraz wysłuchali prelekcji „Herstoria” – utrwalanie pamięci na przykładzie notacji filmowej o siostrach Frankiewicz”
Pani Bożena Bednarek zaprezentowała też książkę “Kobieta Sybiru. Prawo do pamięci”, wydanej przez Stowarzyszenie Podlascy Seniorzy, Stowarzyszenie 100-lecie Kobiet i Stowarzyszenie Szukamy Polski.
Bożena Bednarek – wiceprezeska Stowarzyszenia Szukamy Polski, redaktor naczelna portalu podlaskisenior.pl i poeciwsieci.pl, członkini Stowarzyszenia 100-lecie Kobiet, wiceprzewodnicząca Białostockiej Rady Seniorów, animatorka kultury, autorka i koordynatorka wielu projektów kulturalnych, inicjatorka klubów czytelniczych, organizatorka konkursów literackich m.in. Konkursu Srebro nie złoto, miłośniczka i propagatorka literatury ze szczególnym miejscem poezji, inicjatorka slamów poetyckich w Białymstoku. Ostatnio zaangażowana w organizację kawiarenek herstorycznych „Czytelnia kobiecych słów”. Autorka wielu filmów w tym notacji filmowych w cyklu “Podlaska Księga Kobiet”.
Fot. Krzysztof Matosek
Z okazji Światowego Dnia Lalkarstwa
Od lat żyjemy w świecie norm, wyciągania średniej i podziałów na to, co normalne i to, co wykracza poza. Dzielimy się nieustannie na podgrupy, tworzymy obozy, jesteśmy my i oni. Podziały pogłębiają się z roku na rok coraz bardziej. I prowadzą do coraz tragiczniejszych wydarzeń. Jak obserwując to wszystko, możemy „bawić się lalkami”? Jak tworzyć, widząc, że nawet dzieła sztuki zaczynają dzielić…. Byle pretekst powoduje, że patrzymy na siebie wilkiem, szukamy słabych punktów, uderzamy, wyszydzamy, odsuwamy, wykluczamy. Blokujemy na Facebooku. Nie potrafimy ze sobą rozmawiać, będąc w różnorodności. Zapominamy, że różnorodność jest wartością, że nie jest dobrze, jeśli wszyscy myślimy to samo, tak samo, tak samo się ubieramy, to samo jemy, to samo oglądamy. To samo tworzymy. Zamykamy się w swoich bańkach, nie chcąc poznawać innych baniek, nie rozbijamy mydlanych ścian, a to przecież tylko mydło. Piękna (na chwilę) iluzja. Chciałabym, żebyśmy nie musieli się bać różnorodności. Również w teatrze. Również w teatrze lalek.
Może poddajmy się błogiej niewiedzy… Tyle pięknych rzeczy powstało właśnie dlatego, że ktoś nie wiedział „jak”. A nie wiedząc, zaczął próbować, doświadczać. Lalkarstwo to tak pojemna kraina. Tak różna. Tak ciekawa. Tak pasjonująca. O wspaniałych korzeniach, a wciąż odkrywamy nowe gałęzie, gałązki, listeczki. Dajmy im rosnąć, pielęgnujmy, nie odcinajmy. Lalkarstwo to sztuka włączająca, otwarta, spajająca.
Kocham cud ożywienia martwej z pozoru materii. Martwa jest, dopóki nie dotknie jej wprawna dłoń człowieka lub dopóki nie spojrzymy na nią, widząc w niej partnera. Tyle pięknych myśli, odczuć, energii jest „pomiędzy”. Pomiędzy, nazwijmy to, obiektem a człowiekiem. Lalka, czy też animant, jest zapraszana do naszego świata, a my jesteśmy zapraszani do jej.
Dualizm wpisany w naszą profesję jest może jedynym dopuszczalnym dualizmem?
Życzę wszystkim odwagi doświadczania, eksperymentu, rozszerzania granic wyobraźni bez chęci odwrotu. Bo jak pisał Stanisław Lem w „Summa technologiae”: „Nie można równocześnie dokonywać odkryć i wymawiać się od ponoszenia odpowiedzialności za ich konsekwencje.” Odkrywajmy więc, nosząc wysoko głowę i ciesząc się z tych „konsekwencji”, które powstają.
Bądźcie lalkarzami. W teatrach, operach, w tańcu, na koncertach. Niech lalkarz będzie stanem umysłu. Swobodnym, pięknym, barwnym, otwartym i akceptującym, współodczuwającym, połączonym siecią dobrych neuronów z innymi umysłami.
Świętujmy więc! Wszystkiego dobrego Lalkarze!!!
Z serdecznym uściskiem,
Marta Rau
Światowy Dzień Lalkarstwa
Orędzie Niny Malíkovej
Pandemia, konflikty wojenne i nasilające się problemy gospodarcze ostatnich lat utrudniają życie nam wszystkim. Cały ten niepokój rodzi napięcie, strach i obawę o przyszłość. Niepokój osiadł w naszych umysłach. Widać go na naszych twarzach.
Oczywiście nie potrafię sobie wyobrazić, jak to było kiedyś. Jeśli jednak przyjrzymy się nieco bliżej historii, zobaczymy, że podobne sytuacje – choć w innej formie i w innym porządku świata – zdarzały się już wcześniej. A mimo to, ludzie wierzyli w miłość, mieli dzieci i nadal starali się nie tylko przeżyć, ale i rozwijać się.
Nawet w najciemniejszych czasach istniały światy, które pomagały ludziom przetrwać, a wiemy z wielu źródeł historycznych, że teatr lalek i jego odwieczna magiczna moc były ich częścią. Siła ta tkwi w samych podstawach teatru lalek. Lalkarstwo jako stylizowana forma teatralna z własną metaforą przedstawia ludzką aktywność, ale też szuka – czasem z humorem, czasem z całą powagą – rozwiązań.
Próbując przedstawić nasze życie, teatr lalek często protestował przeciwko niezmiennej sile losu. Starał się odzwierciedlać i opisywać najtrudniejsze sytuacje życiowe, osobiste i społeczne, używając zarówno karykatury jak i gloryfikacji. Możliwości teatru lalek w ostatnim czasie rozszerzyły się, a jako sztuka jest obecnie uznawany na całym świecie za integralną część kultury teatralnej XX i XXI wieku.
W teatrze lalkowym chodzi zarówno o tradycyjną ekspresję, jak i o wykorzystanie nowych technologii i ich możliwości multimedialnych. Chodzi też o wykorzystanie jego zdolności do rozrywki i wzruszenia. Jakąkolwiek pełni rolę, zawsze odważnie broni swojej dumnie zdobytej pozycji.
Świat będzie lepszym miejscem niż nam się w tej chwili wydaje. Wszyscy w to wierzymy. Chcemy w to wierzyć. Nie pozbawiajmy się więc radości życia z powodu naszych lęków. Uwierzmy, że Pulcinella, Punch, Guignol, Kašpárek, Karagöz, Vidushaka, Mobarak i inni nasi bohaterowie w tej niekończącej się serii postaci przedstawiających ludzką komedię są tymi, którym wciąż możemy ufać i tak jak wiele pokoleń przed nami wierzyć w ich zwycięską walkę ze śmiercią.
Nie grzęźnijmy w troskach, a raczej wykorzystajmy teatr lalkowy w jego różnych formach, aby na nowo przywołać radość i przyjemność tworzenia oraz grania.
listopad 2022
Kliknij i przeczytaj orędzie w języku angielskim
Nina Malíková
Absolwentka Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola (Univerzita Karlova) w Pradze, specjalizująca się w historii i teorii teatru. Po studiach Nina Malíková pracowała jako asystentka dyrektora artystycznego i asystentka literacka w teatrach Hradca Králové i Pragi, gdzie poznała ważne osobistości czeskiego życia teatralnego: w Hradcu Králové współpracowała z reżyserem Miroslavem Vildmanem, który ukształtował działalność artystyczną Teatru DRAK (Divadlo DRAK) w tym mieście, zanim Josef Krofta został dyrektorem artystycznym teatru w 1971 roku.
Później dołączyła do Praskiego Instytutu Teatralnego (Divadelní ústav) jako specjalistka zajmująca się współczesnym czeskim teatrem lalek, gdzie przygotowywała publikacje na temat czeskiego lalkarstwa. Jest główną autorką artykułów poświęconych czeskiemu teatrowi lalkowemu w internetowej, trójjęzycznej Światowej Encyklopedii Sztuki Lalkarskiej UNIMA (wepa.unima.org) oraz była redaktorką pierwszego wydania publikacji Czeski teatr lalek wczoraj i dziś. W 2019 roku napisała książkę UNI…CO? UNIMA, poświęconą powstaniu i późniejszej historii UNIMA. Opracowała również koncepcję tworzenia wystaw czeskiego teatru lalek w kraju i za granicą, z których najważniejszą jest „Strings Attached: the Living Tradition of Czech Puppets”, która została otwarta w Columbus Museum of Art w Ohio w Stanach Zjednoczonych w 2013.
Zaraz po studiach Nina Malíková została nauczycielką w DAMU na Wydziale Teatru Lalek, a później na Wydziale Teatru Alternatywnego i Lalkarstwa (Katedra alternativního a loutkového divadla), gdzie od tamtej pory wykłada historię czeskiego i światowego teatru lalek. W latach 1998-2016 była asystentką literacką w Teatrze Lalek Lampion (Divadlo Lampion) w Kladnie w środkowych Czechach. Jako wykładowca czeskiego teatru lalek brała udział w wielu międzynarodowych warsztatach i seminariach w Europie (Francja, Belgia, Niemcy, Hiszpania) i poza Europą (m.in. w Kanadzie i Korei Południowej).
Jej naukowy wkład w czasopisma teatralne, nie tylko w dziedzinie teatru lalek, trwa do dziś, zarówno w Czechach jak i za granicą, w szczególności w czasopiśmie Loutkář (Lalkarz), którego była redaktorem, a później redaktorem naczelnym (1993-2015).
Nina Malíková tłumaczy dramaty i literaturę fachową z języka francuskiego na język czeski (np. Charles Magnin – History of Puppet Theatre in Europe, 2005, 2010).
Nina Malíková kontynuuje dzieło swojego ojca, Jana Malíka, znanego czeskiego pisarza, dramaturga, teoretyka, reżysera sztuk dla teatru lalek i wieloletniego sekretarza generalnego UNIMA, którego wkład w dziedzinie historii teatru lalek, krytyki teatralnej i dziennikarstwa, a także jego wizja organizacyjna UNIMA oraz zarządzanie i rozwój współczesnego czeskiego teatru lalek mają ogromne znaczenie i wpływają na dalszy jego rozwój.
