Zbliża się kolejna premiera w Teatrze Szkolnym im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filii w Białymstoku: 15 grudnia (niedziela) o godz. 12:00 w sali 103 zostanie zaprezentowany spektakl „Instrukcja obsługi p.a.t.y.k.a” w reż. Tymona Antoniuka według tekstu Grzegorza Kasdepke.
Spektakl powstał na zlecenie Xylopolis Centrum Sztuki i Nauki o Drewnie, aby reprezentować nasz region podczas Światowej Wystawy EXPO 2025 w Osace w Japonii. Przeznaczony jest dla widzów w każdym wieku, szczególnie zaś kierowany jest do dzieci od 5 do 10 lat.
Produkcję spektaklu sfinansował Marszałek Województwa Podlaskiego.
***
[autor o sztuce napisanej na zamówienie XYLOPOLIS]
Światowa wystawa EXPO 2025 w japońskiej Osace będzie hołdem oddanym ludzkiej innowacyjności – a zatem także ludzkiej wyobraźni. I to właśnie wyobraźnia jest niezwerbalizowaną, lecz główną bohaterką zabawnej sztuki plenerowej „Instrukcja obsługi patyka”, która przyciągnie uwagę przechodnia w każdym wieku.
Oto widzimy trzy postacie: znudzone Dziecko i dwoje zatroskanych Dorosłych – którzy wciąż jeszcze pamiętają jak wspaniale można się bawić choćby i patykiem!
Pytanie czy w naszych czasach patyk może być bardziej interesujący niż technologiczne nowinki?
I czy my, ludzie, potrafimy jeszcze bawić się/pracować/żyć bez szczegółowych instrukcji?
Innymi słowy: czy umiemy zaufać swojej intuicji i fantazji? Bo jeżeli nie ocalimy tych właśnie cech, nasza cywilizacja zacznie zjadać własny ogon: nie będzie jej rozwoju, bez rozwoju dziecięcej wyobraźni.
Ratunek w patyku!
Grzegorz Kasdepke
Twórcy i twórczynie spektaklu:
Scenariusz: Grzegorz Kasdepke
Występują: Kacper Rokosz, Julia Czerniewicz, Mateusz Wyżliński
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Tarasewicz-Wosik
Muzyka: Maciej Cempura
Choreografia: Michał Jarmoszuk
Reżyseria: Tymon Antoniuk
8 grudnia na Festiwalu Boska Komedia w Krakowie studentka III roku reżyserii, Magdalena Dąbrowska zaprezentowała spektakl „Helena” (opieka artystyczna: Helena Radzikowska) oparty na historii babci studentki.
Spektakl znalazł się w elitarnym gronie prac wyselekcjonowanych do pokazu na Festiwalu podczas 14. Forum Młodej Reżyserii organizowanego przez Akademię Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Wyboru dokonała selekcjonerka Boskiej Komedii, Magda Piekarska.
Magdalenie i całej ekipie „Heleny” gratulujemy wyróżnienia i zapraszamy do przeczytania recenzji Tomasza Domagały po obejrzeniu spektaklu na Boskiej. Czytaj tekst [link zewnętrzny].
_____________
Spektakl przedstawia prawdziwą historię dziadków reżyserki opowiedzianą głosem jej dziewiećdziesięciotrzyletniej babci. Podróż, w którą bohaterka zabiera widza jest autentyczna, zabawna i wzruszająca. Bardzo intymna, a jednocześnie zaskakująco uniwersalna. Okolice Białegostoku stają się tu całym światem, „kiedyś” splata się z „teraz” w czułym continuum. W tej opowieści miłość pozwala zachować radość życia mimo granicznych doświadczeń – wojny, choroby, śmierci najbliższych.
„To historia pełna bólu, smutku i trudności. To historia, gdzie miłość nie jest cukierkowa, ale jest największym bogactwem jakie mamy. To historia Heleny Olimpii Dąbrowskiej (1926-2022) – mojej ukochanej babci. Sięgnęłam do jej wywiadu zarejestrowanego w 2019 roku – 3 lata przed jej śmiercią. Przenosimy się do świata Heleny, głównej bohaterki spektaklu, która swoim głosem opowiada o życiu z dystansem i humorem.
Przyglądamy się jej perspektywie dzieciństwa, młodości i panieństwa, a z czasem poznajemy jej przyszłego męża – Władzia. Jesteśmy świadkami ich ślubu, wspólnego życia, ale i tragedii, które ich dotykają. Dla mnie jako wnuczki głównej bohaterki i reżyserki ten spektakl ma wymiar bardzo intymny, sentymentalny, bolesny, dotykający ogromnej tęsknoty. Jednocześnie wraz z aktorami opowiadamy tę historię tak, aby widz poznał Helenę Olimpię tak, jak ona sama o sobie opowiadała, tak jak chciała być zapamiętana. Marzeniem mojej babci zawsze było podtrzymywanie o niej pamięci – i to marzenie się spełnia.”
Reżyseria: Magdalena Dąbrowska
Muzyka: Magdalena Gładkowska
Utwór „Puściła po stole” do słów Bolesława Leśmiana – Adam Strug
Lalki: Nastia Magdziak i Katarzyna Mystkowska (TTL)
Światła: Nastia Magdziak
Audio: Magdalena Dąbrowska i Magdalena Gładkowska
Scenografia: Magdalena Dąbrowska i Nastia Magdziak
pracownia plastyczna: Róża Turlińska i Magdalena Dąbrowska*
Opieka pedagogiczna: mgr Helena Radzikowska
Obsada: Lesia Pasichnyk, Tymoteusz Jucha
Nagrania pochodzą ze zbiorów Historii Mówionej Centrum Ludwika Zamenhofa w Białymstoku.
MAGDALENA DĄBROWSKA – studentka III roku Reżyserii Teatru Lalek AT Filia w Białymstoku. Absolwentka kierunku Aktorstwo w AT. Uczyła się w Autorskiej Szkole Musicalowej w Teatrze Roma. Debiutowała na deskach Teatru „Baj” w Warszawie. Współpracowała z niezależnym Teatrem „Scena Lubelska 30/32”, działała w francuskiej Fundacji Folk Lab oraz Ecole Montessori w Paryżu. Od 2017 roku należy do Kapeli Batareja.
W 2020 roku dołączyła do zespołu Teatru Wierszalin Piotra Tomaszuka. W ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2020 r.) stworzyła autorski spektakl „Szekspirowskie kobiety”, który znalazł się w gronie laureatów konkursu SzekspirOFF 2021.
Wieloletnia wykładowczyni naszej uczelni, autorka setek recenzji i wielu książek m.in. Encyklopedii polskiego teatru, prof. Bożena Frankowska wyróżniona Laurem im. Marty Fik.
To nagroda ustanowiona przez Zarząd polskiej sekcji AICT (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych)/ Klubu Krytyki Teatralnej SDRP, który będzie przyznawany co roku za wybitne osiągnięcia w dziedzinie krytyki teatralnej.
Prof. Bożena Frankowska – krytyczka, badaczka i pedagożka obchodzi w tym roku półwiecze pracy pedagogicznej.
Patronka Lauru, Marta Fik-Augustyniak (1937–1995), to historyczka i krytyczka teatralna, należąca do najwyżej cenionych autorek pisarstwa teatralnego.
Wykładowczynie naszej Filii: prof. dr hab. Marta Rau oraz dr hab. Katarzyna Siergiej uczestniczyły w dniach 20-23 listopada w Kapsztadzie w RPA w międzynarodowej konferencji lalkarskiej organizowanej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Lalkarzy UNIMA Pro-Vocation Roots and Wings – An International Exchange on Puppetry Arts in Africa.
Marta Rau wygłosiła referat pt. “Pierwszy rok – dobry wstęp do pasji i zakochania”; Katarzyna Siergiej podzieliła się natomiast refleksjami zatytułowanymi “Łączenie technik improwizacyjnych z animacją lalkową w procesie kształcenia lalkarzy”.
Międzynarodowe konferencje lalkarskie Pro-Vocation organizowane są przez Komisję UNIMA ds. Szkolenia Zawodowego od 2015 roku. Tym razem zlokalizowane po raz pierwszy w swojej historii na kontynencie afrykańskim, wydarzenie poświęcone było eksploracji żywych tradycji i współczesnych innowacji w afrykańskim kształceniu lalkarskim.
Zapraszamy serdecznie 27 i 28 listopada o godz. 19:00 po sąsiedzku do NIE Teatru w Białymstoku na dwa premierowe pokazy spektaklu „Kiedy spadnie ostatni liść…” w reż. Lesi Pasichnyk, będące zwieńczeniem rezydencji teatralnej Instytutu Teatralnego.
Studentki naszej uczelni pochodzące z Ukrainy: Lesia Pasichnyk (III rok reżyserii) i odpowiadająca za scenografię Olena Bordiuk (III rok technologii teatru lalek) przez dwa miesiące pracowały nad historią inspirowaną powieścią Patricka Süskinda „Historia pana Sommera”.
„Kiedy spadnie ostatni liść…” to kameralna, pełna refleksji i symboliki podróż w głąb ludzkich tajemnic, wspomnień i zapomnianych marzeń. Czy pamiętacie, jak to było – być dzieckiem i umieć… latać? A co, jeśli można to odzyskać, choć na chwilę?
W rolę główną wciela się student aktorstwa, Tymoteusz Jucha, który porusza swoją interpretacją tej wielowymiarowej historii.
Bilety na spektakle dostępne są na stronie internetowej NIE Teatru.
Pracownicy Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej, Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, Filii w Białymstoku oraz Fundacja Dusza Świata, serdecznie zapraszają na wyjątkową Licytację Dzieł Sztuki!
Spotkajmy się 29 listopada 2024 r. o godzinie 18:00 na Wydziale Architektury, by wspólnie odkrywać sztukę w różnych odsłonach tworzoną przez akademickich artystów z Podlasia. To doskonała okazja, by znaleźć niepowtarzalne prezenty na święta, wzbogacić swoją kolekcję sztuki lub po prostu cieszyć się atmosferą sztuki w wyjątkowej atmosferze.
Dlaczego warto?
Wasza hojność podczas licytacji wesprze szczytny cel charytatywny . Każdy zakup to nie tylko wyjątkowy przedmiot, ale także realna pomoc.
Czekają na Państwa unikatowe obrazy, rzeźby i inne dzieła sztuki, które mogą stać się idealnym prezentem świątecznym – pełnym duszy, historii i wartości.
Zebrane środki zostaną przeznaczone na obudowę siedziby i umożliwienie dalszej pracy zespołu Fundacji Teatr Latarnia.
Do zobaczenia!
Zapraszamy do zapoznania się z fotorelacją z pierwszych wyjazdów w ramach programu Erasmus+ w roku 2024/2025. Wyjazdy realizowane były w ramach programu Erasmus+- Mobilność edukacyjna KA-131.
Katarzyna Mystkowska – III rok TTL i Karolina Konicka – IV rok ATL pogłębiały swoją wiedzę w ramach praktyk w Civica Scuola di Teatro Paolo Grassi w Mediolanie
Fot: Katarzyna Mystkowska, Karolina Konicka, Civica Scuola di Teatro Paolo Grassi w Mediolanie
Nastia Magdziak – III rok TTL i Agata Nierzwicka – V rok RTL weryfikowały zdobyte umiejętności w Beyerische Theaterakademie August Everding w Monachium
Magdalena Kamińska – III rok ATL brała udział w Intensywnym Programie Mieszanym (Blended Intensive Programme) w Mozarteum University Salzburg
Fot. Magdalena Kamińska (Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie), Mozarteum University Salzburg, Civica Scuola di Teatro Paolo Grassi w Mediolanie
Wspaniałe wiadomości dotarły do nas z Krakowa z 14. Forum Młodej Reżyserii! Magdalena Dąbrowska, studentka III roku reżyserii, za swój spektakl „Helena” otrzymała aż 4 nagrody:
Nagrodę Teatru Potem-o-tem w postaci możliwości prezentacji spektaklu w siedzibie Teatru w Warszawie
Nagrodę dyrektora Teatru Nowego im. Izabelli Cywińskiej w Poznaniu zaproszenie do prezentacji w siedzibie Teatru/ DEBIUT
Nagrodę Dyrektora Teatru Łaźnia Nowa oraz Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia Bartosza Szydłowskiego w postaci zaproszenia do prezentacji w ramach Festiwalu
Nagrodę Związku Artystów Scen Polskich dla najlepszej reżyserki.
Kacper Rokosz, student III roku aktorstwa, został natomiast wyróżniony Nagrodą Związku Artystów Scen Polskich dla najlepszego aktora za spektakl „Żywoty świętych osiedlowych” w reż. Vasila Dashkevicha.
Z serca gratulujemy Nagrodzonym!
***
Jury 14. FORUM MŁODEJ REŻYSERII obradowało w składzie:
Dorota Ignatjew – dyrektorka Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie,
Wojciech Faruga – dyrektor Teatru Dramatycznego im. Gustawa Holoubka w Warszawie
Michał Kotański – dyrektor naczelny i artystyczny Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, dyrektor Teatru Telewizji.
W tegorocznym Forum Młodej Reżyserii naszą uczelnię reprezentowały 4 spektakle:
Studentka III roku reżyserii, Magdalena Dabrowska zaprezentowała w nurcie konkursowym spektakl HELENA (opieka artystyczna Helena Radzikowska).
Student IV roku reżyserii, Wasil Daszkewicz zaprezentował w nurcie konkursowym spektakl “Żywoty świętych osiedlowych”na podstawie książki Lidii Amejko (opieka artystyczna dr Bernarda Bielenia).
Student IV roku reżyserii, Tymoteusz Sarosiek zaprezentował w nurcie konkursowym spektakl “Mireczek. Impresje na temat Dorosłych Dzieci Alkoholików” na podstawie książki “Mireczek” Aleksandry Zbroi (opieka artystyczna Agata Biziuk-Brajczewska)
Studentka IV roku reżyserii, Beata Ćma (Beata Szewczyk) zaprezentowała w nurcie off spektakl –A—- (opieka artystyczna Magdalena Miklasz-Turna)
Relacja Pavlíny Okleštekovej z pobytu w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Stuttgart Figuren Theater w okresie od października 2023 do kwietnia 2024 w ramach programu Erasmus Plus – Mobilność edukacyjna KA-131 + logo Erasmus+ (finansowane z UE).
Ten długoterminowy pobyt w Stuttgarcie był już moim drugim wyjazdem w ramach programu Erasmus+. Na początek chciałabym się krótko przedstawić, abyś lepiej zrozumiał kontekst mojej relacji i samego wyjazdu – zarówno jeśli zastanawiasz się nad udziałem w programie, jak i jeśli po prostu czytasz z ciekawości.
Więc, hejka, nazywam się Pavlína Oklešteková i pochodzę ze Słowacji, z Bratysławy.
Swoją pierwszą zagraniczną wymianę zaliczyłam już jako osiemnastolatka, spędzając rok w Azerbejdżanie w ramach wymiany kulturowej organizowanej przez YFU (Youth For Understanding). Uczyłam się tam w lokalnym liceum, całkowicie w języku rosyjskim. Mieszkałam u miejscowej rodziny, co pozwoliło mi jeszcze lepiej zanurzyć się w kulturze tak odmiennej od tej, którą znałam. To doświadczenie miało ogromny wpływ na moje życie – uświadomiło mi, że potrzebuję wyzwań i nie potrafię już zadowolić się statycznym życiem w jednym miejscu. Bycie w obcym środowisku nauczyło mnie, jak wiele można zyskać, gdy wychodzimy poza swoją strefę komfortu, co otworzyło przede mną zupełnie nowe możliwości rozwoju. Od tamtej pory zapragnęłam szukać więcej takich doświadczeń.
Po powrocie na Słowację i zdaniu matury zdecydowałam się kontynuować naukę na uniwersytecie za granicą. Aplikowałam na DAMU w Pradze, a dla pewności, że będę mogła studiować reżyserię lalek, jeśli nie dostanę się za granicę, złożyłam również papiery na Akademię Sztuk Scenicznych w Bratysławie. Przyjęto mnie tylko na Słowacji, więc moje marzenie o studiach za granicą na razie się nie spełniło. Mimo to się nie poddałam i postanowiłam spróbować swoich sił w programie Erasmus+.
W 2020 roku, na drugim roku studiów, miesiąc przed wybuchem pandemii, wyjechałam na letni semestr do Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Filii w Białymstoku. Niestety, świat został nagle zatrzymany przez pandemię, a nasze życie przewróciło się do góry nogami. W ciągu kilku dni przeszliśmy na nauczanie zdalne, a nasza rzeczywistość zamieniła się w surrealistyczny, cyfrowy świat. Po miesiącu spędzonym sama w akademiku w Białymstoku, bez perspektyw na normalne zajęcia, wróciłam na Słowację, gdzie mogłam zakończyć wymianę w trybie online – za pośrednictwem kamery i nagrywając teatr w domowych warunkach. Mimo tych katastrofalnych okoliczności poczułam, że Akademia to moja bezpieczna przystań i chciałam zostać. Nauczyłam się polskiego w wakacje – nie pytajcie, jak mi się to udało, ale naprawdę się starałam, więc jakimś cudem dałam radę. We wrześniu 2020 roku zostałam przyjęta na pierwszy rok studiów! Jupi! Obecnie, pisząc to we wrześniu 2024 roku, zaczynam piąty rok studiów, więc od mojego rozpoczęcia studiów minęło już sporo czasu. Ale było warto! I to dzięki Erasmusowi i oczywiście Akademii!
Dobra, wróćmy do tematu – Stuttgart! Wybrałam Niemcy z powodów osobistych. Moja rodzina przeprowadziła się do Monachium w 2022 roku, a ja, widząc, jak dobrze się tam czuję, postanowiłam, że chciałabym tam zostać, żyć i rozwijać się zawodowo. Dlatego zdecydowałam się na Erasmusa, wybierając Stuttgart na semestr zimowy na czwartym roku, aby móc łączyć naukę z bliskością rodziny i rozwijać się w nowym środowisku. Jako osoba zbliżająca się do końca studiów, zależało mi również na rozejrzeniu się po niemieckim rynku zawodowym, zdobyciu cennych kontaktów i zobaczeniu, jaki rodzaj teatru jest tam realizowany. Erasmus idealnie pasował do tych potrzeb.
Okres przed moim wyjazdem nie był łatwy. Erasmus to dla odważnych, którzy nie boją się ryzyka ani biurokracji. Ale naprawdę warto! Nie będę wchodzić w szczegóły trudności papierkowych, jednak muszę zaznaczyć, że przygotowania były wymagające i aż do samego wyjazdu nie byłam pewna, czy wszystko się uda. Już na tym etapie ujawniły się różnice między ATB a HMDK, które wymagały dostosowania programu do naszych potrzeb. Komunikacja z niemiecką stroną była trudna, ponieważ ich struktura organizacji różni się od naszej. Ostatecznie udało się wybrać odpowiedni program, choć wiązało się to z kompromisami. Niestety, niemieckie szkoły lalkarskie oferują tylko studia licencjackie, bez magisterskich, a ja w tym czasie byłam już na czwartym roku studiów magisterskich, więc niektóre przedmioty musiałam zaliczyć zdalnie i uczestniczyć w zajęciach w naszej Akademii podczas Erasmusa. Podjęłam tę decyzję, zamiast odkładać przedmioty na później, aby mieć wszystko za sobą i nie przenosić na piąty rok.
Latem, jeszcze przed wyjazdem, otrzymaliśmy od biura Erasmus w HMDK informacje o płatnościach związanych z rozpoczęciem studiów (około 70 euro za możliwość studiowania w zimowym semestrze oraz około 20 euro za zrobienie szkolnej karty), a także o możliwości aplikowania na akademik oraz o intensywnym miesięcznym kursie językowym online. Kurs kończył się testem i certyfikatem, co stanowiło świetne wsparcie na początek. Do rozpoczęcia kursu uczyłam się samodzielnie ze wsparciem niemieckiej nauczycielki online, aby osiągnąć wymagany poziom językowy dla studentów Erasmus w HMDK, którym był B1 z niemieckiego. Dzięki temu kursowi poznałam również innych studentów z Erasmusa oraz zagranicznych studentów, którzy studiują w Stuttgarcie, ale pochodzą z różnych krajów, tak jak ja. To sprawiło, że nie czułam się tak zagubiona, jakbym mogła, gdybym nie skorzystała z tej opcji.
Dalszą część obszernej relacji przeczytasz, klikając TU
