W dniach 18-22 września gościliśmy w naszym budynku dwoje artystów na rezydencji choreograficznej w ramach programu Przestrzenie Sztuki Białystok. Edyta Szachniewicz (tancerka, choreografka, nauczycielka tańca) i Karol Polecki (tancerz, filozof) pracowali nad koncepcję filozoficzną zakładającą wpływ komunikatów głosowych na sposób poruszania człowieka. Jednym z etapów tego procesu były warsztaty z udziałem osób studiujących w naszej uczelni przeprowadzone przez Edytę Szachniewicz 30 września.
___
Program Przestrzenie Sztuki jest finansowany ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
Uroczysta inauguracja roku akademickiego 2023/24 odbyła się dziś w Teatrze Szkolnym im. Jana Wilkowskiego z udziałem JM Rektora Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, prof. dr. hab. Wojciecha Malajkata, Prorektora ds. kształcenia i studentów oraz badań naukowych i ewaluacji działalności naukowej w dyscyplinie sztuki filmowe i teatralne, prof. dr. hab. Wiesława Czołpińskiego, Prorektora ds. rozwoju kadry naukowej, prof. dr. hab. Marcina Bartnikowskiego, Prorektorki ds. Filii w Białymstoku, prof. dr. hab. Marty Rau oraz Dziekana Filii, dr. hab. Artura Dwulita.
Poza władzami, w wydarzeniu uczestniczyli wykładowcy_czynie, pracownicy_czki oraz studenci_tki, w tym 22 osoby przyjmowane na pierwszy rok studiów na trzy kierunki: aktorstwo, reżyserię oraz technologię teatru lalek, a także Ci, którzy, jako magistrowie, magisterki oraz licencjatki sztuki, opuszczają naszą uczelnię.
Prorektorka ds. Filii, prof. dr hab. Marta Rau krótkim i osobistym wspomnieniem uczciła pamięć zmarłego w tym roku założyciela Filii i wybitnego twórcę lalkowego, prof. Krzysztofa Raua.
„Zawód, który wybraliście wiąże się bardzo mocno z poczuciem dyskomfortu, ale to nie znaczy, że musi to działać na nas destrukcyjnie. […] Wychodzenie ze strefy komfortu, pokonywanie pewnych barier, które w nas są daje nam ogromną siłę. I tej siły, pasji, odwagi, przekraczania granic wyobraźni Wam życzę. Z tego niech się rodzi Wasz teatr.” – zwróciła się do studentów_ek pierwszego roku prorektorka Rau.
Przewodnicząca Samorządu Studenckiego, Maria Czok, życzyła osobom studiującym, aby ich prawo do tworzenia w wolności nie było kwestionowane.
Cała społeczność wiwatowała wykładowców_czynie, którym w ubiegłym roku akademickim przyznano tytuł dr. hab.: Annę Gajewską, Katarzynę Siergiej oraz Jacka Dojlidkę. Gromkie owacje zebrał również dr Mateusz Smaczny – laureat stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla wybitnych młodych naukowców.
Serdeczne podziękowania za owocną współpracę, zaufanie i wsparcie otrzymał od władz Filii Rektor Malajkat, który w tym roku akademickim kończy ośmioletnie urzędowanie na tym stanowisku.
Po ślubowaniu złożonym przez studentów_ki pierwszego roku oraz odebraniu dyplomów przez dyplomantów_tki, wykład inauguracyjny zatytułowany „Polszczyzna to nie puszka szprotek” wygłosił Maciej Makselon.
Wieczorem, jako artystyczna część inauguracji, zaprezentowany zostanie spektakl „Faktoria przyjemności” w reż. Agaty Biziuk-Brajczewskiej.
23 marca nasza uczelnia gościła bibliotekarki i bibliotekarzy z województwa podlaskiego w ramach Podlaskiego Forum Bibliotekarzy.
Gościnie i goście zwiedzili nasz magazyn lalek, gdzie przez kilkadziesiąt lat zgromadziliśmy kilkaset lalek różnych typów oraz masek. W nowej przestrzeni Laboratorium Inspiracji „Liber” obejrzeli film „Siostry Frankiewiczówny – Podlaska Księga Kobiet” autorstwa Bożeny Bednarek oraz wysłuchali prelekcji „Herstoria” – utrwalanie pamięci na przykładzie notacji filmowej o siostrach Frankiewicz”
Pani Bożena Bednarek zaprezentowała też książkę “Kobieta Sybiru. Prawo do pamięci”, wydanej przez Stowarzyszenie Podlascy Seniorzy, Stowarzyszenie 100-lecie Kobiet i Stowarzyszenie Szukamy Polski.
Bożena Bednarek – wiceprezeska Stowarzyszenia Szukamy Polski, redaktor naczelna portalu podlaskisenior.pl i poeciwsieci.pl, członkini Stowarzyszenia 100-lecie Kobiet, wiceprzewodnicząca Białostockiej Rady Seniorów, animatorka kultury, autorka i koordynatorka wielu projektów kulturalnych, inicjatorka klubów czytelniczych, organizatorka konkursów literackich m.in. Konkursu Srebro nie złoto, miłośniczka i propagatorka literatury ze szczególnym miejscem poezji, inicjatorka slamów poetyckich w Białymstoku. Ostatnio zaangażowana w organizację kawiarenek herstorycznych „Czytelnia kobiecych słów”. Autorka wielu filmów w tym notacji filmowych w cyklu “Podlaska Księga Kobiet”.
W dniach 14-18 studentki i studenci II roku aktorstwa uczestniczyli w warsztatach z teatru przedmiotu prowadzonych przez czeskiego reżysera Jakuba Maksymova.
Prowadzący o warsztatach:
Na warsztatach przyjrzymy się dogłębnie językowi określonej formy teatralnej – teatru przedmiotu. Stopniowo, poprzez proste ćwiczenia, będą poszukiwane, a następnie formułowane podstawowe zasady komunikacji w tym specyficznym zdarzeniu teatralnym. Zdobyte doświadczenie zostanie przekształcone w krótkie etiudy i małe spektakle. Obiekty będą naszymi partnerami – nie tylko na scenie podczas wydarzenia performatywnego, ale także podczas samej kreacji – będą punktami wyjścia dramaturgii. Będziemy inspirować się ich atmosferą i szukać w nich tematów. Postaramy się do nich odnieść zarówno w sposób intuicyjny, jak i analityczny.
Dodatkowe zagadnienia:
– Jak świat rzeczy ma się do świata ludzi? Co mówią o nas rzeczy? Czy można uczłowieczyć przedmiot bez „animowania” go? Czy przedmiot można uczłowieczyć bez dotykania go?
– Co może oznaczać dany przedmiot na scenie? Czy „wszystko” do niego pasuje? Co publiczność jest w stanie zrozumieć? Jak podzielić się z nimi naszym doświadczeniem, naszym odczuciem, naszą intencją? Obiekt jako znak dynamiczny. Jak obiekt może być przekształcany w czasie bez naruszania jego struktury. Jak zaangażować inne zmysły widza – dotyk, węch…
– Przedmiot jako równorzędny składnik w stosunku do innych elementów teatralnych: przedmiot i narracja, przedmiot i wiersz, przedmiot i światło, przedmiot i muzyka, przedmiot i ciało… Jak elementy we wzajemnych interakcjach wpływają na siebie, co akcentują, co tłumią…
Poszukiwanie momentów podczas wykonywania operacji: „A+B” stworzy nową jakość „C”.
Jakub Maksymov: urodził się w 1992 roku w Jaromierzu w Czechach. Pracuje jako niezależny reżyser, a także jako dramatopisarz i aktor. Jego domeną jest współczesny teatr lalek i teatr przedmiotu. Teatr przedmiotu jest także głównym tematem badań doktorskich prowadzonych w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze (DAMU). Jego pierwszym istotnym projektem był lalkowy film drogi pt. „Tysiąc tuzinów”, zrealizowany w 2016 roku na podstawie opowiadań Jacka Londona i nagrodzony na kilku międzynarodowych festiwalach. W 2020 roku Jakub Maksymov zdobył Nagrodę Krytyków Teatralnych w kategorii „Talent roku”. Obecnie pracuje jako reżyser w teatrze Lampion w Kladnie (Czechy) i współpracuje z kilkoma innymi teatrami i niezależnymi grupami w Czechach, Niemczech, Słowacji i Serbii.
Po premierze on-line, która odbyła się w ramach 23. Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu, oraz prapremierowym pokazie scenicznym na 4 Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Lesie – LasFest, najnowsza produkcja Grupy Coincidentia „Ściana z widokiem” zagości 29 sierpnia (niedziela) o godz. 11:00 i 18:00 na deskach Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego. Bezpłatne wejściówki na białostocka premierę można rezerwować pod adresem kontakt@grupacoincidentia.pl
„Ściana z widokiem” w reżyserii Konrada Dworakowskiego – opowieść o samotności i roli sztuki w poszukiwaniu bliskości z ludźmi – to spektakl adresowany do publiczności od 10 roku życia wzwyż. Przedstawienie jest sceniczną realizacją najnowszej sztuki Roberta Jarosza powstałej w ramach projektu, którego częścią były warsztaty z dziećmi i młodzieżą. Materiały plastyczne i literackie pozyskane w ramach zajęć zostały wykorzystane w pracy nad scenariuszem jak również stały się inspiracją w próbach do spektaklu.
Ściana z widokiem
autor: Robert Jarosz
reżyseria: Konrad Dworakowski
muzyka: Robert Jurčo
scenografia: Konrad Dworakowski
multimedia: Sebastian Łukaszuk, Konrad Dworakowski
współpraca scenograficzna: Małgorzata Tarasewicz-Wosik
konsultacje psychologiczne: Mariola Wojtkiewicz
warsztaty wizualne: Martyna Dworakowska
występują:
Dagmara Sowa – Orso
Paweł Chomczyk – Kuba
Krystian Chomczyk – Dziecko
Bliskość, czułość, obecność. Pojęcia tak ważne dla każdego z nas, niezbędne do budowania relacji i bezpiecznej wizji świata, w jednym krótkim momencie znalazły się w opresji. Ledwie zdołaliśmy je wypowiedzieć, polubić, a już tracimy je z oczu w wyniku zamknięcia i narastającej samotności. A może pustka, którą odczuwamy zawsze gdzieś w nas była, tylko teraz widzimy ją wyraźniej? W tej pustce szukamy nowych pojęć, inne redefiniujemy. W spektaklu „Ściana z widokiem” próbujemy to zrobić za pomocą metafory, w przekonaniu, że tylko ona pozwoli nam lepiej świat zrozumieć. Posługując się materiałami z warsztatów twórczych z dziećmi i młodzieżą tworzymy model, który w poetycki sposób przymierzamy do rzeczywistości postrzeganych w skali mikro i makro. Świat Kuby, głównego bohatera spektaklu jest kosmosem, który można zamknąć w małym akwarium, a zarazem nie mieści się w wyobrażalnych granicach. Samotność jest jednocześnie samotnością jednego dziecka i samotnością nas wszystkich. Wraz z bohaterem szukamy antidotum na tę pustkę. W wyobrażonym przez nas świecie może być nim spotkanie. Płynącą z niego przyjemność i radość wyrażamy poprzez sztukę. Sztuka jest dla nas drzwiami, które próbujemy stworzyć na naszej symbolicznej ścianie. Bruno Schulz pisał w „Samotności”: „Nie ma pokoju tak zamurowanego, żeby się na takie drzwi zaufane nie otwierał”. Z udziałem widzów spektaklu spróbujemy takie drzwi „zainsynuować”, zadając pytanie, nie tyle o to co za nimi jest, ale jak do nich dojść.
Spektakl Grupy Coincidentia – laureata Konkursu na Projekt Wydarzenia Artystycznego dla Dzieci i Młodzieży – został zrealizowany przy współpracy Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w ramach 23. Biennale Sztuki dla Dziecka. Spotkanie jako sztuka. Projekt sfinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz Miasta Białystok.
Zapraszamy na kolejną w tym roku premierę spektaklu dyplomowego w Teatrze Szkolnym im. Jana Wilkowskiego w Białymstoku – “Momo” Michaela Endego w reż. Janni Younge
Niemal pół wieku temu niemiecki autor literatury dziecięcej Michael Ende krytykował w swojej nowej książce „Momo” konsumpcjonizm i rosnące tempo życia współczesnych mu ludzi. Janni Younge, światowej sławy reżyserka pochodząca z RPA, sięgnęła w 2021 roku po ten tekst, by opowiedzieć o życiu w cieniu pandemii i ciągłym strachu przed jej skutkami. Zapraszamy 12 czerwca do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na premierę spektaklu dyplomowego studentów IV roku aktorstwa pod tym samym tytułem.
„Momo” to historia dziewczynki, która pojawia się znikąd w małej społeczności. Cechuje ją niebywała wrażliwość i umiejętność słuchania. Uwaga, którą bohaterka obdarza swoich przyjaciół, rozwiązuje zadawnione spory i sprawia, że stają się oni najlepszą możliwą wersją siebie. Wszystko układa się świetnie do czasu pojawienia się szarych panów, podstępnie ograbiających ludzi z czasu. Bez niego przyjaciele Momo, a wkrótce wszyscy mieszkańcy miasta, zaczynają żyć w ciągłym pośpiechu i ślepo gonić za bogactwem. W świecie, w którym wszyscy zaprzedali swe dusze dyktaturze szarości, jedynie Momo jest w stanie walczyć o przywrócenie równowagi.
Według Janni Younge, „Momo” to bardzo aktualna historia, mówiąca o życiu pod presją i w stanie strachu. Skojarzenie z ostatnim „pandemicznym” rokiem nasuwa się samo. Reżyserka, autorka adaptacji, scenografii oraz lalek zaprosiła na deski białostockiego Teatru Szkolnego właśnie tę bohaterkę, żeby dała młodszym i starszym widzom nadzieję. Momo ufa swoim emocjom i wyobraźni i dzięki temu pokonuje strach, który zamyka nas jako ludzi i wszystko wyolbrzymia. To opowieść o otwartości – wobec siebie i innych. Ścisłe współdziałanie obsady niejako odwzorowuje proces niezbędny do zapoczątkowania każdej zmiany społecznej – współpracę świadomych jednostek.
Na scenie zobaczymy 9 studentek i studentów oraz towarzyszące im lalki wykonane głównie z papieru. Reżyserka wybrała ten materiał, ponieważ cechuje go lekkość, dzięki której można zobrazować niewidoczne powiązania i relacje istniejące w społeczeństwie. Płynna animacja lalek wymaga od młodych aktorów, a jakże!, perfekcyjnego współdziałania oraz dużej koncentracji na szczegółach. Iluzja świata Momo, powoływana na deskach teatru do życia, jest bardzo krucha i efemeryczna i tylko od umiejętności i zaangażowania młodych artystów zależy, czy nie rozpuści się na oczach widzów.
Momo
Spektakl dyplomowy studentów IV roku aktorstwa
Na postawie książki Michaela Endego w przekładzie Teresy Jętkiewicz reżyseria, adaptacja, scenografia, koncepcja i wykonanie lalek: Janni Younge redakcja: Katarzyna Siergiej muzyka: Marcin Nagnajewicz asystent: Karol Sławek technika mowy: Ewa Gajewska-Jasińska występują: Magdalena Duszak, Antoni Galicki, Emil Gąssowski, Katarzyna Hodana, Aleksandra Kossewska, Oskar Lasota, Justyna Łukasik, Aleksandra Machała, Aleksandra Sapiaska inspicjent: Antoni Galicki światło: Krzysztof Chiliński dźwięk: Dariusz Kulikowski pracownia plastyczna: Karolina Baczar, Anna Chilińska, Zbigniew Romanyk, Robert Szczebiot, Róża Turlińska dział techniczny: Mariusz Doroszko, Krzysztof Matosek, Jan Mróz premiera: 12.06.2021 wiek: 7+ czas trwania: 90 min
Janni Younge to wielokrotnie nagradzana południowoafrykańska reżyserka i producentka multimedialnych lalkowych spektakli teatralnych. Tworzyła swoje realizacje w teatrach na całym świecie, m.in. w Indiach, USA, RPA, w Rosji, na Węgrzech, czy w Polsce (m.in. „Dzikie serce” w Białostockim Teatrze Lalek w 2019 r.). Jej najbardziej znane przedstawienia to m.in. „Origins” / „Początki”, „Lumka”, „The Firebird” / „Ognisty ptak” czy „Ouroboros”.
Younge przykłada ogromną wagę do projektowania, tworzenia oraz animacji lalek, które stają się medium do interpretacji ludzkiego doświadczenia. Pracuje jako producentka, reżyserka, projektantka lalek, scenografka oraz dramaturżka. Chociaż podąża za swoją wizją twórczą, ostatecznie jej przedstawienia są wynikiem współpracy z innymi artystami(kami).
Laureatka prestiżowej nagrody SBYAA dla teatru, kilku nagród Fleur du Cap, czterech nagród ACTF Kenedy Centre (w tym za najlepszą reżyserię). Była dyrektor Handspring Puppet Company, obecnie kieruje Janni Younge Productions i Ośrodkiem Lalkarskim UNIMA w Południowej Afryce – UNIMA SA.
Rezerwacje wyłącznie telefoniczne przyjmujemy od 25 maja pod numerami: 85 743 54 53 lub 85 743 51 87 (w godz. 9:00-15:00)
GRAMY*:
12 czerwca (sobota), godz. 17:00 – PREMIERA (wstęp wyłącznie z zaproszeniami)
13 czerwca (niedziela), godz. 17:00 – PREMIERA (wstęp wyłącznie z zaproszeniami)
18 czerwca (piątek), godz. 12:30 (brak miejsc)
19 czerwca (sobota), godz. 17:00 (brak miejsc)
22 czerwca (wtorek), godz. 10:00 (brak miejsc)
23 czerwca (środa), godz. 10:00 (brak miejsc)
24 czerwca (czwartek), godz. 17:00 (brak miejsc)
25 czerwca (piątek), godz. 17:00 (brak miejsc)
BILETY: 10 zł dla posiadaczy Białostockiej Karty Dużej Rodziny (BKDR) i Karty Aktywnego Seniora (KAS), 15 zł ulgowy, 20 zł normalny (dostępne w kasie Akademii godzinę przed wybranym spektaklem)
W dniach 18-20 grudnia 2020 studenci reżyserii teatru lalek uczestniczyli w warsztatach mistrzowskich z wybitną węgierską reżyserką Katą Csató. Spotkania pod nazwą „Reżyser_ka w lustrze”, z wiadomych przyczyn, odbywały się na odległość, w trybie zdalnym.
Kata Csató podczas zajęć zastanawiała się wraz ze studentami m.in. nad tym, jak myślenie abstrakcyjne przekłuć w praktykę reżyserską oraz co to znaczy być reżyserem jako kobieta. Przybliżyła najważniejsze zjawiska w międzynarodowym środowisku lalkarskim. Uczestnicy warsztatów pracowali również nad autorskimi koncepcjami jednego z opowiadań z książki Michaela Ende „Lustro w lustrze”.
KATA CSATÓ – reżyserka teatru lalek, aktorka, menadżerka kultury i wykładowczyni sztuki lalkarskiej. Jest absolwentką Wydziału Kultury Uniwersytetu w Peczu. Ukończyła również nasz Wydział, w 2006 r., na obydwu kierunkach: aktorskim i reżyserskim. Obecnie jest na studiach doktoranckich na Uniwersytecie Teatru i Sztuki Filmowej w Budapeszcie.
Początkowo pracowała jako asystent produkcji w HBO w Budapeszcie, następnie jako asystent reżysera w Teatrze Szkéné i jako aktorka w różnych teatrach stolicy Węgier. Od 2004 r. pracuje jako samodzielny reżyser na Węgrzech i za granicą. Realizowała spektakle w Budapeszcie, Zalaegerszeg, Veszprem, Szombathely, Miszkolc, Eger i Kecskemét, pracowała na Litwa, w Serbii, Rumunii, Rosji, Polsce. W latach 2010-2012 prowadziła zajęcia z teatru lalek na Uniwersytecie Teatru i Sztuki Filmowej w Budapeszcie.
Otrzymała wiele nagród za swoją pracę, a ostatnio również nagrody za najlepszą reżyserię, czego doskonałym przykładem jest chociażby wielokrotnie nagradzana “Lenka” zrealizowana w Białostockim Teatrze Lalek.
Warsztaty odbyły się w ramach projektu „Nowa jakość kształcenia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie”, realizowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (Program Wiedza Edukacja Rozwój).
Zaproszenie Katy Csató jest również wyrazem solidarności naszej uczelni ze społecznością Uniwersytetu Teatralnego i Sztuk Filmowych w Budapeszcie w jego staraniach o zachowanie dotychczasowego, niezależnego statusu tego miejsca.
Zapraszamy studentki i studentów czterech ostatnich semestrów reżyserii na warsztaty mistrzowskie on-line z węgierską reżyserką Katą Csató pod nazwą “Reżyser_ka w lustrze”. Wszystkie szczegóły znajdują się w ogłoszeniu poniżej.
Od czterech dni (7-10.01) gościmy studentki i studentów IV roku z Wrocławia, a dokładnie z Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Filii we Wrocławiu. Żacy doskonalą umiejętności warsztatowe pod okiem naszych wykładowców: techniki współczesne prowadzi Karol Smaczny, świadomość ciała – Tomasz Graczyk. Takie międzyuczelniane warsztaty możliwe są dzięki porozumieniu, które nasza szkoła zawarła z wrocławską akademią. Dzięki niemu białostoccy i wrocławscy młodzi lalkarze mogą korzystać z wiedzy i doświadczenia wykładowców spoza macierzystych uczelni. Miło? Miło!
Poniżej prezentujemy kilka zdjęć z zajęć Karola Smacznego, fot. Patrycja Szindler, studentka AST, Filii we Wrocławiu
Wybitna, wielokrotnie nagradzana twórczyni lalek, projektantka i reżyserka z RPA Janni Younge poprowadziła warsztaty “The Moving Language of Things: An in-depth study of metaphorical creation and manipulation techniques” dla studentów II roku WSL AT (30.10 – 5.11). To fantastyczna okazja, by młodzi lalkarze poznali tajniki warsztatu od jednej z najważniejszych współczesnych artystek w tej dziedzinie.
Janni Younge działa na scenie lokalnej i międzynarodowej, zdobywając najważniejsze nagrody za swoje prace, m.in. Standard Bank Young Artist Award* w dziedzinie teatru w 2010 r., trzykrotnie Fleur Du Cap Theatre Awards**. W latach 2005-2011 była dyrektor generalną UNIMA SA (południowoafrykański oddział międzynarodowej organizacji skupiającej lalkarzy), dyrektor festiwalu lalkarskiego Out The Box i dyrektor artystyczną Sogo Visual Theatre. Współpracuje z wieloma artystami, zespołami, firmami, m.in. Royal Shakespeare Company czy Bristol Old Vic.
Od stycznia 2011 do 2014 r. Janni Younge kierowała Handspring Puppet Company, z kórą stworzyła widowisko “Ouroboros”, prezentowane m.in. w Afryce Południowej, Francji, Belgii i Indiach. Obecnie prowadzi własną firmę produkcyjną, pod nazwą Janni Younge Productions. Pod tym szyldem stworzyła spektakularny spektakl “The Firebird”, oparty na muzyce Igora Strawińskiego, łączący balet, taniec współczesny i niezwykłe lalki. Zobacz trailerprzedstawienia.
Dotychczas w Polsce Janni Younge współpracowała z Teatrem Animacji w Poznaniu, gdzie w I połowie 2017 r. wyreżyserowała spektakl “Odlot” na podstawie tekstu Maliny Prześlugi.
