Biuletyn Informacji Publicznej
Facebook
mwieremiejuk 
Poetyckie piosenki opowiadające o różnych obliczach filozofii, to repertuar zespołu Język Prywatny, który tworzą Karolina i Bartek Krot. Ich program muzyczny zatytułowany „Żuk w pudełku” stał się pretekstem do stworzenia scenografii, kostiumów i lalki. Twórcy zapraszają na spotkanie z żukami w przestrzeni inspirowanej słynnym eksperymentem myślowym Ludwiga Wittgensteina.
opiekun dyplomu: prof. Jarosław Perszko
konsultacje scenograficzne: dr Martyna Dworakowska
fot. Łukasz Piechowski WELLWED
Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci w wieku 93 lat Stanisława Ochmańskiego – lalkarza, reżysera, dyrektora teatrów lalkowych w Lublinie i Łodzi, wykładowcy naszej uczelni, a w latach 1987 – 1990 prodziekana ówcześnie funkcjonującego w Białymstoku wydziału reżyserii teatru lalkowego.
Łącząc się myślami z rodziną i bliskimi, składamy najszczersze kondolencje z powodu straty ukochanej Osoby.
Pracownicy i studenci Akademii Teatralnej w Warszawie Filii w Białymstoku
Fot. Patryk Korzeniecki, CC BY 3.0, via Wikimedia Commons
Dziękujemy Tato Moya z francuskiej grupy teatralnej Plexus Polaire za poprowadzenie 17 czerwca warsztatów mistrzowskich “Podwójna obecność” dla studentów II roku aktorstwa. Grupa gościła w Białymstoku w ramach 5. Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Lalek dla Dorosłych METAMORFOZY LALEK.
Spotkanie z międzynarodowej sławy twórcą poświęcone było budowaniu relacji między aktorami a lalkami, czyli temu, co w praktyce teatralnej Plexus Polaire określane jest mianem „animacji chóralnej”.
Sednem działań warsztatowych była relacja między aktorem a lalką, budowana jako „klucz dramaturgiczny” spektaklu. Twórcy pracowali wokół tematów obecności i nieobecności aktora-lalkarza, starając się zrozumieć, w jaki sposób lalka może pomóc urzeczywistnić emocję lub stan i pozwolić wyrazić zarówno tematy ludzkie, jak i społeczne. Centralną częścią pracy było łączenie dwóch stanów: bycia aktorem i lalkarzem oraz udziału w „animacji chóralnej”, zespołowej; badanie sytuacji, w której grupa aktorów razem może budować teatralną scenę, a jednocześnie „ożywiać” lalkę.
Fot. Plexus Polaire
Mateusz Smaczny – koordynator artystyczny
Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci taty kanclerza naszej uczelni, Małgorzaty Dąbrowicz. Łącząc się myślami z rodziną i bliskimi, składamy najszczersze kondolencje z powodu straty ukochanej Osoby.
Pracownicy i studenci Akademii Teatralnej w Warszawie Filii w Białymstoku
UCHWAŁA nr 15 Warunki i tryb rekrutacji na studia w Akademii Teatralnej na rok akademicki 2025 2026
Zapraszamy w czerwcu do Teatru Szkolnego im. Jana Wilkowskiego na premierowe czytanie performatywne sztuki “Joanna” Cornelii Rainer w przekładzie Piotra Szalszy.
GRAMY:
5 czerwca (poniedziałek), godz. 20:15
Miejsce: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego, ul. H. Sienkiewicza 14
wstęp wolny, bez wcześniejszej rezerwacji
Żyjemy w czasach transformacji. Znacząco przekształca się – powoli, ale jednak – postrzeganie człowieka w stronę nośnika wielu tożsamości.
Pomimo że nadal najczęściej utożsamiamy jedną osobę z tą „zawsze uśmiechniętą”, a inną z tym „zawsze bystro-ironicznym”. Pomimo że panujący powszechnie szybki tryb życia i nasze szybkie wybory, szybkie słowa, szybkie osądy, często nie biorą pod uwagę tego, że konkretne zachowanie to obraz li tylko jednego oblicza jednostki, która w danych okolicznościach, w danym towarzystwie, z jakiegoś powodu (mniej lub bardziej świadomego) uczyniła, powiedziała, pomyślała to, a nie tamto. Pomimo wspomnianych utartych, nawykowych zachowań, jednak coraz częściej i wyraźniej da się usłyszeć w przestrzeni publicznej, a także pośród naszych wewnętrznych głosów, że żaden człowiek nie jest jednowymiarowy. Że my nie jesteśmy jednowymiarowi.
Cornelia Rainer w swoim dramacie pt. „Joanna”, przygląda się młodej kobiecie, która oto staje się przykładem złożoności ludzkiej osobowości. Jedna Joanna jest wystraszona, kolejna Joanna jest silna, inna – wulgarna, jeszcze następna – romantyczna, a kolejna…
Joanna mogłaby być Janem, wszak złożoność dotyczy każdego człowieka, bez względu na płeć, a raczej na tożsamość płciową danej jednostki. Główna bohaterka austriackiej autorki wkracza w dorosłość. Znajduje się oto w momencie, w którym wchodzi w świat zarabiania pieniędzy, dbania o swój byt. I nie chodzi tu tylko o samowystarczalność finansową, ona staje się punktem wyjścia do podroży w głąb siebie. Ale takich momentów brania pod lupę własnych wartości jest więcej. Czyż nie, starsi i bardziej doświadczeni współtowarzysze życia?
Jak pomieścić w jednej personie, w jednym imieniu tyle różnych głosów? Tyle odmiennych tożsamości noszonych przez nas na co dzień? Czy są to głosy przemawiające „z nieba”, niczym do francuskiej imienniczki z odległych czasów – Joanny d’Arc? A może to własne podszepty motywują nas do wyjścia z własnego cienia i do zmierzenia się z jutrem? Z nowymi, codziennymi wyzwaniami, które u każdego z nas chwilami są tak trudne, niczym poprowadzenie armii francuskiej do wyzwolenia spod angielskiego ciemiężcy w XV wieku czy przeciwstawianie własnej wiary i intuicji twardemu racjonalizmowi sądu inkwizycyjnego.
Bez względu na to, w jakich czasach zostało nam dane prowadzić własny żywot, wszystkich nas łączy jedno – każde jutro to nieznane. A co nieznane, często wszak napawa lękiem. Zwłaszcza tytułową Joannę, znajdującą się w momencie układania swojej własnej hierarchii wartości, która to będzie prowadziła ją przez kolejne jutra w jej życiu. [Błażej Piotrowski]
występują studentki IV roku aktorstwa:
Aneta Ćmiel
Ewa Doan
Aleksnadra Gosławska
Ewelina Oleś
epizod:
Natalia Walaszczyk
wybór tekstu, reżyseria, inscenizacja, koncepcja świateł:
Błażej Piotrowski
organizatorzy:
Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filii w Białymstoku we współpracy z Austriackim Forum Kultury / Österreichisches Kulturforum Warschau. Prawa autorskie reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT.
notka o autorce: Cornelia Rainer to austriacka reżyserka oraz autorka urodzona 1982 w Lienz. W dzieciństwie kształcona była na oboistkę i śpiewaczkę oratoryjną w Wiedniu i w Paryżu. Już jako dorosła, w Wiedniu studiowała na kierunku podobnym do Wiedzy o Teatrze (Theater-, Film- und Medienwissenschaft), natomiast na paryskiej Sorbonne Nouvelle filozofię i filologię francuską. W trakcie studiów była wolnym słuchaczem reżyserii na festiwalach w Tyrolu, w paryskim Théâtre de l’Atalante i w Thalia Theater w Hamburgu.
W latach 2005-2009 była etatową asystentką reżyserską w wiedeńskim Burgtheater, tam też samodzielnie wyreżyserowała swoje pierwsze spektakle. Brała udział w licznych międzynarodowych projektach teatralnych i warsztatach, m.in. z Georgem Banu, Peterem Brookiem i Mariną Abramovic. Dawała też wykłady z dziedziny muzyki i ruchu tanecznego na uczelni w Graz. Od roku 2017 należy do jury Austriackiego Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Jej film Gil und Dole świętował w 2021 światową prapremierę na festiwalu TiFF Bell Lightbox – FemaleEyeFilmFestival w Toronto, do którego została nominowana w kategorii “Best Foreign Short”.
Cornelia Maria Rainer mieszka w Wiedniu z mężem i dwójką dzieci. [źródło: adit.art.pl]
